Parmentier. Jaargang 10

[p. 15]

Peter Holvoet-Hanssen
De muze en de minstreel

Zorro de vos

ZANGER.

Om honing te vergaren, maak van zeven rozen één.

Een topje purperrood, een knopje rozenrood... Een vos!

Hij bloedt. Neem af je garibaldihoed. Vlug, volg zijn spoor -

Zorro de vos! Ik zing zijn lied maar laat de versmaat los.

MUZE.

Hola! Ik spreek hier cursief, jij niet, oversekste troubadour. Over topjes en knopjes wil ik niets horen in je lied. Kijk, nu ben ik zelf mijn versmaat kwijt -

- Zal ik zingen over de onsterfelijke liefde?

Over rozenkruisers of katharen?

- Katharen, katharen! Met alle respect, maar mijn kat is ook een kat-haar.

- Moet ik dan op de soap-toer gaan?

- Wordt Brooke genaaid door Taylor of is het andersom?

Iets smeuïger misschien? Een tafereeltje in een lustprieeltje?

Krijg je nog geen reet te zien.

Dame, verfijnd en toch soms grof in de bek. Ik kniel voor u neer. Vergun mij doortocht door uw haven.

- Wakkere kwantje! Steek je hoofd eens onder de lakens...

[p. 16]

Ik heb een scheet gelaten, wist je dat?

- Ik lig al aan je voeten.

- Lets stink together.

- Jij stinkend wicht! Hoe moet het nu met dit gedicht en deze cyclus?

- Hou liever mijn cyclus in de gaten.

- Wat wil je dan horen? Iets over je prammengloren die de mooiste zijn op aard’?

- Dat heb ik al vaker gehoord.

- Over je oosterse ogen? Rembrandtesk! Achter de tule schuilt een eeuwenoud boek in een schommelstoel in de schaduw van je geheime tuin. Laat me je schilderen met woorden. Ook je bedwelmende huid waar ik naar hunker. Titiaanwit, gebrande siena en omber...

- Kom eens hier met je stevig poppengoed.

- Hoe de geur van je haar verandert net voor je in slaap valt. Je trilt met je vleugels als een witte zijderups om de juiste frequentie te vinden. Ik zie je venusschoenen bij een witte moerbeiboom. Plant aardappelmesjes in de tuin. Tegen inbrekers en om dit moment aan te scherpen. Waar ben je?

Ratelpopulieren ruisen bij het minste zuchtje wind. Oorlogsverslaggeving. Laat je niet bedreigen, het zijn veteranen. Bomen komen elkaar niet tegen. Wij wel.

[p. 17]

Een vers geitenbokje springt met vier poten tegelijk omhoog. Een fractie van een seconde hangt het in de lucht. Zo ben ik bij jou. Twee lichtdeeltjes, zoomend. Maanzeemeisje, in de hemel stap je in een film.

Op de plek waar een molen stond, verrassen we de konijnen. We kijken naar de wolken en voelen de molen. Zwarte en witte schapen eten het gras op de hoogste berg en worden wolken.

SCHAPEN.

Wij zijn de schapen, jullie zijn de wolken.

WOLKEN.

En als jullie de schapen zijn, zijn wij de wolken.

MUZE.

Voel je niet wanneer wij wiegen:
er zijn vossen die kunnen spreken
er zijn vissen die kunnen vliegen
er zijn woorden die verhalen zijn.
Maak je geest groot,
laat hem varen als een boot:
aquamarijn
zeepaard
zeeanemoon
duikboot
dolfijn
orka
walvis
kwalvis
al vis wat de klok slaat,
duikersklok.

- Zorro de vis!

- Die vannacht gevangen is.

[p. 18]

Zorro strikes again

(...)

(Drie druppels bloed in de sneeuw.)

DE ROOS.   Eindelijk, de sterren!

(Binnen rukken de zeven dwergen zich suf bij de video.)

ROB ROY.   You are so fine to me.

(Sneeuwwitje slaapt. Ze is goed dood. Haar prins komt binnen.
Harde telepathie.)

PRINS.     Als ik je zoen, gaan dan je ogen open?

(Sneeuwwitje gaapt. Zorro stormt binnen, verjaagt het gezelschap.)

ZORRO.     Zorro

Zorro

Zorro

Zorro

Zorro

...

(De kamer is leeg. Sneeuw op het televisiescherm en buiten in de
lucht. Zelfs de stilte vibreert. Alles pulseert.)

Teksten van de muze: Noëlla Elpers

Met dank aan Inger Leemans en snedig taalgebruik uit de 17e eeuw

[p. 19]

Solferino

Het steeg op vanuit de bodem van de oceaan
tot de ijskap op Europa smolt en brak, het vloog
langs de grootste gruwel naar de jongste jammerkreet
uit de 25000 kelen van Béziers
solidair met de katharen, over brandstapels
op een Flammenwerfer dansend met een bajonet
met de 15-inch-houwitsers houwend op de kou
boven Brandhoek, Ieper, Hellblast Corner, no-man's-land
zeeg naast G.E. Ellison, lansier die 't laatste viel
mengde zich in het geslachtsverkeer en wortelde
in vergeten graven - Solferino, keer op keer

Voorpublicatie uit ‘Santander - ontboezemingen in het vossenvel’, Prometheus, Amsterdam, 2001