Parmentier. Jaargang 7 (1996)

Parmentier. Jaargang 7

(1996)– [tijdschrift] Parmentier– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 19]
Lucas Hüsgen Sylphes tij lopen langzaam langzaam terug ook de kant op van de drie danseressen over strand uit gezicht in gezicht van man met de wapperende jas om het lijf moeten gevaarlijk maar noodzakelijk de muziekkiosk voorbij zal ons trainen in de megalomanie nee in melomanie zij zong liedjes klinkend naar houtskool kostte eeuwen ze laten lijken op de eik naast de berk en naast de berk een grote beuk en boven de beuk de groeiende kastanjetak of zoals het woord zegt een lepelaar een ooievaar een ibis een geboren roerdomp kom jij die appelaar jij die koekoeksklok jij die korenaar de tuin betreden en laat het na zekere scherpe zonnen slijpen wolkrand vooral ook daarom vooral daarom ook staal van electriciteit innerlijk van lading uiterlijk van inzicht brein van betastheid veel meer zekerheid herkent toen dagen van uterus verloochenen niet het perkamenten luchtkussen meer dank de wonderbare lang het bruine haar wandelt in zekere onhoorbare stappen naakt en slank door de vastgeblazen kamertjes heen de weg vragen de sommigen naar de waternimf daarvoor hier geen emplooi silverster sylphe leemtes spreken wandelen van
[pagina 20]
het drkgebied het drukgebied maar in aarde raakt het haar doortastend bestraalt water klotst water tot grond aan elkaar nu teruglopen zeiden ze het kan niet anders dan zeer pijnlijk en gevaarlijk blijken zo is het waarom ze rijden rondom de rotonde met een ritselend rotormootje karthuizer ridders koddebeieren met veertig voeten ginnegappende complexen lossen de mediterrane vraatzucht onbekommerd dompelt vol draad winterwier zwiert uit grondig gereorganiseerde cypresjes onbezeten niet daalt over zonlicht op toch draalt binnen uit een nacht zij die naar haar naam luistert luistert naar de namen manespoken hebben tennisbedden lopen er als waterwingebieden over kruipen in de kuilen te luisteren meeuwen schreeuwen naar is aangekondigd zie het begroeien tempels sparren andere handen kruipen door struiken met pijnnaald jeukende kombine lokt zandstorm weg zuigt soldaat geldtransport stuift door heidekantoor joelende blaasbalg schuift schitterschip over luchts blazoen weeralt het blaast hoog het beschemert dan o zeker wel zonder meer niemmeer jammeren luister naar het broeden in kloorden kaar in koorden klaar de bokking blinkt blutsend vergrambaar condoléance-binding meer afscheid maar daarom zo veel hoger groeten kom neem jij de stoel de kussentjes moet je anders schikken ik koop misschien nieuwe deze waren zeker niet duur maar ze brachten ongemak en soberheids voordeel met praal controleren ach als maar koningkarotten en prinsbultjes spruiten opblaasbare majesteiten over een raam
[pagina 21]
ezelshuiden weer met wonderolie-kannen kruipen naar gutsende gietling etemalen etemalen eten ajorkieden ajorkaden-bakens houden minderheden lampen uitschemeren met groezelig goed gebakken schuimlampet heremetijd schedelen belepelen scherende straaljagerscheepjes met levertraan-extract samenklonteren onder hogedrukstraal van hogedrukbrein zodat zephyr-achtige ponskoets meer of minder puisten heeft bezeten voor zeker wel met huilende huishuid minder overwemelen ja dank zeer dank zeer sla sla geef thee of koffie melk of blaas woord computerboord schuifelt regenkuilen dignitarissen veel veel digitale varkenskopjes klimmen over varkenswallen zodat ze het schuifelvarken kussen kunnen wat altijd weer mislukt oorzaak heet al te grote aandacht voor de brasem-kastanje deze aan te zien voor kippe-ei en desondanks ondanks dus dat de wilgenezel niemmeer beamen zo ook bordje beschermd natuurgebied honden aan de lijn eten eten en eten met als gevolg het zedeloos en geestloos samen zinderen dat lepelt meer of minder nee helemaal niet totaal niet tegen de wereld hinderlijke honingkam voor de wereld duizelende proestkap tegen de wereld de schilferende hertenhaard voor de wereld schoon bezemt de luisterkop overheen de wereld broedt de gitaar bacons bespeler
[pagina 22]
heraldieken over de wereld dag zuivert met littemaat groot onoplettend maar zeker en bekoorlijk vegen het blik verrijkt doordringend de korsten twee vermeldingen zweren niet meer golemchtonisten beboezemen de bontkamer een ajaccide receptioniste zweert even bij het zwemen maar miltvuur vlamt boven waterbruggen moutwhiskeys brandt die zuurstof de grond van binnen uit naar buiten in op het boek schilderen twinkelingen twinkelingen twinkelingen niet wel naar ze luisteren weg ermee hoorbaar heeft het geen wel schade gebracht nee woorden teruggebracht in de regelmaterie denken aan de nachten van maart waar de mannen en de vrouwen gloedden onder de teervlam langs balustrades steken de handlangers de bochtput boven ieder woord herhaalt elke heldere schim schoof brouwt zompig weetei nou stulpt de wijsbold naarstig schuifpoort het karottenkantoor daar bij de jaagklonen juigclowns duifbronnen onder uitreikers van muizeberggeschik daar heremieten uitlopend van huurgehoor ook uitvaardiging van de luitbaret helderige zeepzee over rekenboon baai tergt schooltik terg omloopt goedstal slaap tekentoont hammensmelter heremetijd heeft meer dan zij aankon weg zij kroop in het bos en brulde hadjememaar hadjememaar dat neemt geen wolf ooit serieus uitluitend een luis met me kan de wonderbare dansen couturière van het onzichtbare zingen is wereld vroeger vroegen daken lang en langer raad ezelkraaien grepen encyclopedieën naar de badkamerdeur hefbomen zochten in het plantenkastje
[pagina 23]
mistral pluisde tot een pluisje vogelkooitjes driestten dood ja bel me nu allemaal maar op vergaderen per telefoon doorheen de vriendelijke pieptoon kinders niemand die het vindt nee de sylphe blutst van wel sterker nog het bezeemd ongebonden rietmeer tuit van uitstulpend zichtmeer zuchtkuil van het uitdijend vreugdriet einde op het beleveringenzand windebordje gordt de geur havermoutse bloedkluister snuift de bijl meelmuil blinkt huidgeranium schemert edel en de plek blinkend bezonk de doorgebeten bakkeres de myrthe-schonen eten de myrthe-schoven door de myrthe-meugen heugen die ons zullen heugen heeft blutsend sylphe het gewild dank zij haar gedacht gevat zij haar bezet bekruipt de bezemsteel beton kade eet het stadje stadje eet de zon en de metropolen vervelden niet langer maar mooi jaren die door de lange greppel kruipen het bouwwerk zoemt uit zijn turbines aangekondigde hond verjaagt je niet stap maar rond in dreunend stromen marktmonopolen hamerden de dood aaneen maar eindelijk zoende intens bloem en meeuwse mooie mannen of van eleve-ringen ook de boskoninginnetje en woeste montaneuse van elke meid de eerste en de tweede en zoveelste via het tuinpaadje boem de telefoon ja of nee dat weet ik nog niet
[pagina 24]
voor jou geringe zo grote moet ik de schoener maken jouw vonk besluit broeden de ronde afgeplatte vissekop wacht nog onder dunne takjes en ik kom niet door open achterdeuren deze heer belt aan en verzoekt luisterende ringen begondelen de kamerende overdingen klittenruikers blokken zich op maar worden nooit de rozestruikers waterballetjes van de veerpontjes hemel melomane populier van het overschuifelende schaap scherfkellner onder de scherfpaleotheet heilig meisje snap het heilig weer bliksemschepel maakt niks uit bocht doorvlaagt de roomtram niet en wezenmuil in het mussenconcert eruit de maya-achtige cantate bundelt bliksemende minderlingen tot televisionaire controletoren ook is er veel te wezen nee jaren jaren blijf kom terug na deze jaren om haar heen hij is uitgeslapen lucht het huisje ze zegt stil maar slaaf dankbare lichtslaaf ik moet nou even weg neem een andere hand een schone och zeg ik ik zeg och (Geschreven in 1989. Laatste strofe gepubliceerd in De Groene Amsterdammer, 11 april 1990.)

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Lucas Hüsgen

datums

1989