Parmentier. Jaargang 7

[p. 45]

Han Schouten
Gedichten

en niet weegt

toenemend hevig
en zwaar opéen
is onbeweeglijk
en begint
langzaam te waaien

[p. 46]

pap-

grond
onbewoonde krimp-
stap

zonk-

buigende chroomvelden
hard gezweefde sneeuwdrommen
flonkeren opéen

vaag bijna in het licht van een fietslamp dat over het kanaal glijdt.

Gure oefeningen op de losse snaar. Aan het einde van de streek is
het geschraap weerbarstiger.
Vol waaisels van een ver kind.

Dat van de fiets stapt.
Dieper.

[p. 47]

of wat over is

afgedwaal. drong
‘bladstem in drom’
in het wrakgaren
drong

om haar opnieuw te bewegen.
door het waadvlees zong.
droge kuchjes, stoot! haar opnieuw

slaat een deur

[p. 48]

bladdert nog -

half verborgen zijmuur
wacht ik zachtjes

bladstil is

dan blind is
zwarte vloeren
van het gesloopte pand

de geschaduwde
weg van het portaal
tuimelen glanzen -