Parmentier. Jaargang 6

[p. 73]

Antoine A.R. de Kom
Palm & tuin ter ere
Psalm 92:13

Tot eer van palmen glorend in hun groene lot
ben jij ontloken, halfblanksheer, hier damp
je uit het donker van je steenrood graf omhoog
en onder wemelende stammen los je op
in deze tuin vol niets waar zacht gemurmureer kan ruisen
om de dove zuilen. Nu kreunt het hout en fluistert blad.
De grondeloze dageraad onthult het zingen van een zot,
zo'n dwaas, door 't woekeren van kruid belaagd, zwicht,
wil zijn palmen balsemen dan wakker blazen & omver,
ligt alweer op zijn bank in slaap te wankelen en droomt
de droom der tomelozen. Hun hoogte
is zijn vrees en toch aanbidt hij koelte die pilaren
in hun vezelige bloei aan lucht verlenen als de zon
zijn hof gaat blakeren. Een schim voelt hoe de palmen gloeien
in hun groene lot ver boven donker, rood en steen:
dwaze halfblanksheer, zwijg als je graf.