Parnassus, dat is den Blijen-bergh

[p. 139]

Een ander Leysliedeken.

Op de wijse: Aurora die den dach verlicht.

Verblijdt u nu o Abrams saet,
Die droevich waert door Adams quaet
Siet nu een suyver licht op gaet,
Bekeert u die in sonden staet.

Die Roep van Iesse heeft ghebloeyt,

Vyt haer is een schoon blomm’ gegroeyt,
Die ons met haren reuck besproeyt,
Als een fonteyn’ die overvloeyt.

Eden wonder saeck’ is openbaer,

Een maeght is moeder nu voorwaer:
Die Godtheydt en die menscheyt claer,
Vereenicht zijn beyde te gaer.

Het woort dat is nu Vleesch certeyn:

Gheboren van een maghet reyn:
Hy heeft ghewoont met ons ghemeyn,
Daerom verblijt u groot en kleyn.

Een blijde maer wort ons verklaert,

Een suyver maghet heeft ghebaert
Den Sone Godts van hoogher aert,
Comt en aenbidt hem onvervaert.

In’t Kribbeken is hy gheleyt,

Met alsoo groot ootmoedicheydt,
Hy is soo die Schriftuere seyt,
Een Heer’ van alle heerlijckheydt.

Godts Enghels voor sijn aenschijn staen,

Sy zijn hem altijts onderdaen:
Wy die met sonden zijn belaen,
‘Tis recht dat wy hem bidden aen.

Als nu soo komt den herder koen,

Die daer zijn schaepkens sal behoen:
Hy sal haer voen met weyde groen,

[p. 140]

 

En gheven dat haer is van doen.

 

’Tis nu voorwaer den soeten tijdt,

 

In welcken dat wy zijn verblijdt:

 

Met die kleyn Kindt ghebenedijdt,

 

Dat ons vn sonden heeft bevrijdt.

 

Dit Kint ghy elck wel prijsen meught,

 

Want ‘tis schoon en vol aller deught:

 

Dus singht hem een schoon liedt met vreught

 

Soo wort sijn moeder oock verheught.