Parnassus, dat is den Blijen-bergh

Een ander vande Gheboorte Christi.

Waer is die dochter van Syon,
Ick soud’ haer blijde maken:
Ick soude haer een boodtschap doen
Van alsoo groote saken.

Alsmen de werelt al beschreef,

Soo wert de Maghet moeder
Te Bethleem daer sy doen bleef,
Van ‘tkint onsen behoeder.

Een glas al ist dat schijnt daer door,

Ten breeckt niet vander Sonnen:
Soo heeft sy maghet naer en voor
Dat salich kint ghewonnen.

Een duysternis is ons verklaert,

Een licht is opgheresen:
Een Maghet heeft een kint ghebaert,
Dat dunckt ons wonder wesen.

O wonder moeder, wonder kindt,

Moeder en maecht ghepresen:
Maer ’t kindt dat sy in doecxkens windt
Komt ons sonden ghenesen.

Maria nam hem op den schoot,

Sy kust’ hem aen den monde:

[p. 138]

 

Die liefde hadde sy seer groot

 

Tot hem in alle stonde.

 

Lof (Heere) moet u altijdts zijn:

 

Wilt ons (o Heer) gheleyden

 

Met Maria de moeder dijn

 

Als wy al van hier scheyden.