De Parelduiker. Jaargang 20

[p. 104]

Charlotte van den Broeck
Nachtroer
(Een lamento)

Charlotte van den Broeck (1991) is dichter. Dit jaar debuteerde zij bij De Arbeiderpers met de bundel Kameleon.

Avond en het breeklicht in je ogen en je kijkt
het breekt oranje op in je ogen het vloeiende licht
waarin ik wist wat ik later nooit zou weten
hoe een woord zomaar

een ander woord kan gaan betekenen
en dat dat alles

buiten hangt de avond steriel en laat al, de lome rook
besluiteloos tussen ons in en je kijkt
en wat dat oproert in een avond in mij rode glanzende mieren
honderden even nog voor het licht krimpt de jeuk
de laaiende jeuk van je ogen het laat niet af

ook niet nu het licht al

op het hellingsvlak tussen nu en straks
wacht ons een kamer zonder muggen of aarzeling
het kan niet anders boven mij hangt je hand

die me niet aanraakt maar me de mogelijkheid geeft
om mezelf er tegen op te drukken de tomeloze mogelijkheid
om mezelf op te drukken tegen een hand

die me niet aanraakt maar me de mogelijkheid geeft om

wachten en zwellen zijn bijna hetzelfde bij de kniklijn
loopt het in elkaar over wat ik wil
en wat ik weet en het neonlicht

[p. 105]

 

en toch

 

 

 

het kleurenspectrum in een regenplas even

 

is het waar geweest en fel oranje

 

het kan niet anders soms

 

 

 

denk ik nog bij je hand een avond

 

een mond een schouder een geslacht

 

en dat het alles

 

 

 

en dat jij de mieren niet en de zwellende kleuren niet

 

dat kleur maar stof en licht dat nauwelijks nog het licht

 

de avond feloranje even nog

 

 

 

laat het nog even

 

 

 

tot het licht niet langer tot ook het kijken

 

niets meer dan de richting van je ogen wordt