De historie van Partinoples, grave van Bleys

Hoe Partinoples wederom te Damasco reysde totter Coninginnen Ansies, de welcke hem vry stelde, ende van d'uytsprake des Tornoys.
Capittel XXXII.

Des anderen daechs is de Grave met Gaudijn naer de stad van Damasco ghereden tot de Coninghinne Ansies, voor dewelcke de Grave gevallen is op sijn knien, tot haer seggende: Ghenadige Vrouwe Coninginne, ick ben hier bereyt wederom u ghevangen te blyven, u danckende der deucht die gy my bewesen hebt. Vrient, antwoorde de Coninginne (s), gaet daert u belieft, dat u de Goden geleyden, want nu mijn man doot is, en behoeve ick uws niet, ick schelde u den eet quijt, ende alle 'tgene dat ghy van my hebt. De Grave kuste van blyschappen der Coninginnen voeten, aen haer oorlof nemende. Nu willen wy vanden Grave een luttel swijgen, ende schrijven van den Coningen die de uyt sprake vanden steeckspele doen souden.

Als 't steeckspel voleynt was, gelijck gy hebt ghehoort, vergaderden des anderen daechs de Coningen, Hertogen, Princen, Graven ende andere Edelmans int Hof daer de Keyserinne was, om uyt te spreken wie de beste Ridder was, daer sy al 't samen met gemeynen accoorde eendrachtelijcken seyden, datter gheen beter Ridder en was dan den witten Ridder, ende daer nae den Soudaen, mits den welcken sy deden roepen den witten Ridder ende den Soudaen, ende men socht den witten Ridder, den eersten, den tweeden, ende den derden dach maer niemant en konde hem

[p. 59]

vinden. Ende Clausa de Coninck riep altijdt datmen den Soudaen der Keyserinne te houwelijck gheven soude, want hy des wel betaemde¹. Daer op Coninck Corsel antwoorde, dat niet en behoorde, voor dat den witten ridder daer tegenwoordich ware, oft men soude hem ongelijck doen: want men hadde neghendertig dagen respijt geordineert om de uyt sprake te doen: maer dien tijt ghepasseert sijnde, mochtmen uyt sprake doen sonder eenige blamatie². Ende by dese opinie bleven de Heeren alle meestendeel.

1 want dit kwam hem wel toe.

2 blamage, schande.