De nieuwe Overtoomsche marktschipper
(1791)–Anoniem Overtoomsche Marktschipper, De Nieuwe–
AuteursrechtvrijStem: Het Nagtegaaltje kleyne.O Wereld vol onlusten,
Wat baerd gy droef gekwel,
Aen menig goed mans Kind?
Die gy door snoode lusten,
Gaet voeren na de hel,
Aen Zatans banden bind,
Alwaer men word verslind,
Door knaegende Conscientie,
Daer Ziel en Lichaem scheid,
In helsche penitentie!
Van God verstooten leid.
Ik was verhuurd te vaeren,
Met 't Schip Arion,
En dat voor Bootsmans maet?
Naer Inje op de Baren?
Dat ik de reys begon,
Ons Schip dat lag peraet,
| |
[pagina 83]
| |
In Tessel dit verstaet:
Ik heb afscheid genomen,
Van Kinders, Moeder, Vrouw,
En ben aen Boord gekomen,
Daer raekten ik in rouw.
Ik wou myn Koop ophangen,
In Boots-mans Kramer ziet,
Maer dat vergink niet wel,
Den Boots-man met verstrangen,
wou dat gedoogen niet,
De schieman ook zeer snel:
En Zeylenmaker fel:
waren myn weerpartyden:
En spraeken even strang;
wy zullen het niet leyden?
Dat gy u Koop daer hangt.
Zy gingen myn verwyten:
Van een begaene fout:
Al over lang geschied,
Ik zwol by na van spyt,
Hoewel het my wel roud:
Ik kon het wreken niet?
Den Zatan myn aenriet,
dat ik myn leet zou wreeken:
Al na myn lust en wil?
En haer het Hert af steeken
Seer heymelyk en stil.
Maer toen zy gingen slapen:
Een yde[r] in zyn Mat:
Toen heb ik boose Fielt:
Myn tyd niet staen vergapen?
Maer heb gezwind en rad,
Haer alle drie ontzielt,
En in haer Koop vernielt,
| |
[pagina 84]
| |
En met een Mes gestoken:
Dat zy smoorden in 't bloed;
En zo Gods beeld gebroken:
dat myn nu zugten doet.
Ik wierd terstond gegrepen,
Gebonden fel en styf;
met Touwen vast en hegt:
myn hert dat wierd benepen,
Over dit snood bedryf;
dat ik had uitgeregt:
de Heeren van 't Geregt;
Lieten myn aenstonds halen,
de Schoud en Dienaers kwamen:
bragten myn zonder falen:
Na de Stad Amsterdam.
de magistraet gepresen,
verhoorde myn aldaer;
En ik bekende voort;
myn Vonnis wierd gewesen,
Om voor die misdaed zwaer:
En myn bedreven moord,
Te straffen zo 't behoord;
myn Lighaem te Rabraken,
En 't hooft gekapt van 't Lyf,
En gesteld op een staken:
Tot schrik voor dit bedryf.
Adieu myn oude moeder,
die nog in wezen zyt?
God troost uw in 't verdriet,
Gy was een goed Opvoester!
Al in myn Kindze tyd:
En treurt om myn zo niet,
de straf die my geschied,
die zal ik willig dragen:
't Is hier een korte tyd:
| |
[pagina 85]
| |
Bid dog by Nagt en Dagen,
Dat God myn ziel verblyd.
Adieu myn vrouw en Kinderen
Myn Uurglas is vervuld,
Ik schey uit 's Werelds-plyn:
God wil u druk verminderen,
Toont u niet ongedult,
En bid te zaem voor myn:
Wandelt voor Gods aenscheyn,
Beneden op der Aerden;
Wagt u voor haet en nyd,
Zo zal u God vol waerden,
Hoeden in Eeuwigheid.
Adieu goede bekende,
En vrienden al gelyk;
Ik ben ter dood gereed:
Ik ga tot God myn wenden,
't Is myn van Herten leed,
Myn Ziel en Lichaem schreyd,
Ik weet myn Uur en tyd,
Die is op 't ende bevonden,
O Iacob Godes Zoon:
Wascht myn in uwe Wonden,
En maekt myn reyn en schoon.
Ik hoop op uw genade,
Schoon dat myn Zonden al,
Leggen zeer naekt en bloot;
U straffen op myn laden,
Myn dog niet scheyden zal,
Van u genaden groot:
U Lust geen Zondaers dood
Maer dat zy haer bekeeren,
ô! Heer bekeerd gy myn,
Op dat ik te uwer eeren,
Mag eeuwig by u zyn.
|
|