De nieuwe Overtoomsche marktschipper
(1791)–Anoniem Overtoomsche Marktschipper, De Nieuwe–
Auteursrechtvrij
[pagina 9]
| |
Stem: Schoon Cato.O booze wereld vol bedrieglykheid:
Die menig mensch tot alle kwaed verleid?
Om Geld en Schat, om rykdom staet en goed:
Dat meenig kost het leven Goed en Bloed.
Een Koopman ryk van veel Goed ende Schat:
Woonagtig binnen Meurs die Schoone Stad:
Had eenen Zoon zeer ryk van goed verstant:
En wel begaeft trots ymand in het land.
Ook had hy een dienstmaegd vroom en eel:
Een jonge Blom gerukt nooit van haer steel
Waer op de Zoon zyn jonge zinnen slaet:
En haer met liefde en gunst steeds tegen gaet.
Myn wel beminde sprak hy haer steeds aen
In eeuwigheid zal ik uw nooit af gaen,
Ik min u eeuwig in veel eer en deugd:
Gund my maer weer uw teere lieve vreugd.
De jonge maegt van schaemte schier bezweek
Wanneer de Ryke Zoon haer zoo aenspreekt
En zy gaet zoekt een maegt met meerder Goed
Uw Vader draegt op uw te hoogen moed.
Gy zeid Behuist; Behoeft en ryk van Geld
En ik een arme dienstmaegt slegt gesteld:
Die om myn kost moet werken dag en nagt
Dies laet de min vry uit uwe gedagt.
De Iongeling die sprak myn waerde vrouw,
'k Zweer by den Hemel, 'k zal uw zyn getrouw
Misgund myn vader ons den Echtenband;
Zo trek ik stil met u voort uit het Land.
| |
[pagina 10]
| |
Ontfangt myn waerde Ziel tot onderpand,
Tot Echte trouw, dees fyne Diamant
'k Zal meerder blyk uw toonen van de min
Of 't Vader spyt myn schoone A[e]rds godin.
Hy strykt het kleet van zynen Arm bloot,
En met een mes in eenen Ader stoot
Schreef met zyn Bloed zyn onverbreekbaer trouw
Dat hy haer eeuwig minden voor zyn vrouw.
Dees Ionge Blom nam Diamant en brief;
Gep[r]ent met Bloed, van haer beminde Lief
Men z[w]oer malkaer in eeuwiglyk verbont
t' Leven? en uit zuivre liefde grond.
Natuur en liefd' verbande het gezugt,
De Ionge maegt wierd van haer Lief bevrugt:
Maer alzoo haest als Vader dit vernam
Verstiet hy haer zeer toornig ende gram.
Hy sprak zyn Zoon met deze reden aen
Gy wulpze Fielt, wel wat hebt gy gedaen
Uw eer bevlekt aen zoo een arme slet
Daer gy zoo vast uw zin hebt op gezet.
'k Wil dat ghy haer zoo dadelyk verlaet,
En trouwt een Iuffrouw nevens uwen staet
Of 'k maek u basterd van myn groote goed
En jaeg u weg van vriende en naeste bloed.
Myn Vader 't zal dog eewig niet geschien
Dat ik van myn beslaepen lief zal vlien;
Die my zoo schoon is als een beeld op aerd
Dus bid ik dat gy al uwe reeden spaerd.
De vader sprak heel toornig en verwoed,
Ik zal u dwingen dat gy myne wille doet,
Al gaet zy schoon by u met kinde zwaer,
'k Zal door het Geld uw dwingen wel van haer.
Hy heeft daer op zynen Dienstmaegt ontboon
En sprak, zie daer, dat zal zyn voor u loon,
| |
[pagina 11]
| |
Daer zyn twee Hondert Kroonen voor uw eer:
Vertrekt daer mee, en komt dan nimmer weer.
Neen sprak de maegt myn Eer myn beste hoop.
Zyn voor twee hondert kroonen niet te koop:
Houd vry dat Geld en neemt daer van vermaek
Ik laet aen God bevolen deze wraek.
Dus g[in]g zy heen met tranen vol van rauw.
Hy dwong zyn Zoon voort tot den Echten trouw,
De Huwelyks dag die wierde vast gesteld!
Schoon dat het hem in zyne herte kweld.
De Ionge maegt verloste van een Zoon;
Terwyl hy stond met de andere in geboon,
De trouw dag kwam men zou te Kerk gaen
Iuist het die maegt haer Kerkgang doe gedaen.
Zy zag haer Lief daer voor den Priester ach!
Te trouwen staen, zy maekten haer geklag,
Nu moet ik zien myn vyandin voor oog?
Geklaegt het God zy in den hemel hoog.
Daer leid myn eer geworpen in het zant;
Daer myn beminde, daer 's uw diamant!
Daer is uw Schrift, geschreeven van uw bloed
Dat myn eylaes de droeve dood aen doet.
Zy nam een Mes en stak het met veel smert
Ten boezem, in haer hoog bedroefde Hert;
Hy viel als dol op 't doode Lighaem neer;
Beklaegd' haer dood en schreide om haer eer.
Weg Waereld, weg met alle listigheid,
Die myn eylaes zo schandelyk heeft verleid,
Ik draeg de schult en vloek myn vaders raed
verliet ik haer, ik de ander ook verlaet.
Ik stort op myne vader deze schant;
'k Verlaet myn Huys 'k trek na een ander Land:
Daer myn geen vriend of maget meer en [k]en
Nog niemand weet waer ik gebleven ben.
| |
[pagina 12]
| |
Dus trok hy heen, verliet zyn lieve bruid,
Tot Vaders schand en trok de Landen uit,
De Vader wierd van zyn verstand berooft
Liep tot zyn eind met een krankzinnig hoofd.
Gy ouders geeft u Kinders goede raed,
Al zeid gy Ryk de Arme niet versmaed:
Breekt nooit den Trouw die God besloten heeft:
Op dat gy t'zaem in vreugd' en welvaerd leeft.
|
|