Het oudt Haerlems liedt-boeck, inhoudende vele historiale ende amoureuse liedekens
(1680)–Anoniem Oudt Haerlems liede-boek, Het–
Auteursrechtvrij | |
Stem: Alst begint.
ICk wil te Lande rijden
Sprack Meester Hillebrant,
Die my den wegh wil wijsen
Te Barnen al in dat Landt:
| |
[pagina 83]
| |
Sy sijn my onbekent geweest,
Soo menigen langen dagh,
In dry-en-dertigh Iaren,
Vrouw goedele ick niet en sagh.
Wildy te lande rijden,
Sprack Hertogh Adelon,
Ghy vintet op der mercken,
Den Iongher-Helt is koen,
Ghy vinter op der mercken
Den Iongen Hillebrant,
Al quamdy onder u twaelven,
Van hem wordy aen-gerant.
Soude hy my aen-randen,
Met eenen euvelen moet?
Ick door houwe hem sijnen Schilt,
Ten doet hem nimmermeer goet:
Ick door sla hem sijnen Schilt,
Met eenen schermer slagh
Dat hy 't sijn Vrouw Moeder
Een Iaer wel klagen magh.
Dat en suldy niet doene
Sprack Ioncker Diederick,
Ick heb den Iongen Hillebrant
Met goeder herten lief,
Ghy sult hem seere groeten,
Al door de wille mijn,
En dat hy u laet rijden,
Soo lief als ich hem mach sijn.
Al met der selven woorden,
Hy de groene gaerde op ran,
Tot in des Mercks pleyne,
Hillebrant den Ouden Man,
Tot in des Mercks pleyne
Daer hy den Iongen vant,
Wat doet desen ouden grijser
Hier in mijn Vaders Landt.
Ghy voert een Harnas louter,
Al waerdy een Koninghs Kint,
Ghy maeckt mijn Ionger herte
Met siende Oogen blint;
Ghy sout soo heyme blijven,
En houden u gemack,
| |
[pagina 84]
| |
Met eenen huyschen moede,
Die Ouden loegh en sprack.
Soud' ick soo heyme blijven,
En houden mijn gemack,
Van Strijden en van Vechten,
Daer is mijn af-gesacht,
Van Strijden en van Vechten,
Al van mijn henevaert,
Dat segh ick u wel Ionger-Helt,
Daer wert af grijs mijn Baert.
Den Baert sal ick afrucken,
En daer toe seere slaen,
Soo dat u dat roode Bloet
Over u Wangen sal gaen:
U Harnas ende uw' Schilt
Moet ghy my gevende zijn,
En blijven mijn gevangen,
Behoet Godt dat leven mijn.
Mijn Harnas en Schilt,
Daer heb ick my mede geneert,
Ick en was noyt van mijn dagen
Van eenen Man verveert:
Sy lieten daer haer woorden,
En gingen met Swaerden slaen;
Wat sy daer bedreven,
Dat suldy wel verstaen.
Den Iongen sloegh den Ouden,
Een soo swaren slagh,
Soo dat hy van al sijn dagen
Noyt soo verveert en was,
Sijn Paert sprongh te rugge,
Wel twintigh vademen stijf,
Die slagh die ghy daer sloeget
Heeft u geleert een Wijf.
Soud' ick van Vrouwen leeren,
Dat waer my groote schant
Ick heb noch Ridders en Heere
Binnen mijn Vaders Landt:
Ich heb doch Ridders en Knechten,
Al in mijn Vaders Hof,
Dat ick niet geleert en heb,
Daer over leer ick noch.
| |
[pagina 85]
| |
Het quam soo dat den Ouden,
Liet nedersincken sijn Schilt,
Soo dat hy den Iongen Hillebrant
Sijn Sweert al onderginck,
Hy nam hem in sijn middele
Al daer hy 't smalste was,
Hy wierp hem neder te rugge
Al in dat groene Gras.
Wie hem selven aen de Ketel wrijft,
Hy heeft geerne van 't Roet,
Zoo hebt ghy gedaen wel Ionger Helt,
Hier tegen u weder spoet:
Spreecket nu u Biechte,
U Biecht-Vader wil ick zijn,
Dats sydy van de Wolven,
Genesen mooght ghy zijn.
Wolven dat zijn Wolven,
Sy loopen door dat Wout,
Ick ben een Iongen degen,
Gebooren uyt Griecken stout,
[Mijn Moeder heet] Vrouw Goedele,
Een Hertoginne fijn,
En den Ouden Hillebrant
Dat is de Vader mijn.
Hiet u Moeder Vrouw Goedele,
Een Hartoginne fijn,
Was Hillebrant u Vader,
Soo bestu de Soone mijn:
Hy schoot op sijn Helme,
Hy kuste hem aen sijnen Mont,
Nu danck ick Godt den Heere
Dat ick u sie gesont.
Och Vader lieve Vader,
Die wonde die ick u geslagen,
Wil ick al mijn leven lanck
In mijnder herten dragen:
En swijget Soone stille,
Der wonden weet ick wel raet,
Wy willen van hier scheyden,
Godt sterck ons op de Vaert.
Nu neemt mijn gevangen,
Alsmen een gevangen doet;
| |
[pagina 86]
| |
Vragen u dan de lieden,
Wat Man dat ghy daer voert,
Zoo suldy hun dan seggen,
'tIs een die quaetste Man
Die oyt op deser Werelt
Van Moeders Lijf gewan.
Het viel op een Saterdagh
Omtrent den Vesper tijdt,
Dat den Iongen Hillebrandt
De Groene Gaerde op reet,
Hy voerde op sijn Helme
Van Goude een Cranselijn,
En neffens sijnen zijde,
Den liefsten Vader sijn.
Hy voerde hem gevangen
Al sonder argelist,
Hy setten hem by sijnder Moeder
Boven haer aen den Disch,
Soone wel lieve Soone
Dat heeft my al te vry,
Waerom ghy dese gevangen
Hier settet boven my.
Moeder seyde hy Moeder,
De waerheyt sal ick u sagen,
Aen geender groene Heyden,
Had hy my by nae verslaen,
'tIs Hillebrant de oude,
De liefste Vader mijn,
Nu neemt hem in uwe Armen,
En heet hem wellekom zijn.
Sy nam hem in haer Armen,
Sy kuste hem aen sijn mont,
Nu danck ick Godt den Heere,
Dat ick u sie gesont,
Wy willen van hier scheyden,
En vaeren in ons Landt,
Te Barnen binnen der Stede,
Daer zijn wy wel bekant.
EYNDE. |
|