Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

CXLI. [Mijn inghelic scijn vor alle zonnen]

Mijn inghelic scijn vor alle zonnen,
Dit jaer, met vruechdenrijcher wonnen,
Blijft dir moet, hertze ende al mijn zin.

Mi is besceert dit nieuwe jaer,
Des hanich vaer
Mijn leit sal menichfouden,
Veil meer dan ye, ich worts ghewaer.
Dats mir tze zwaer,
Mijn tru blijft onvergouden;
Die minlich hertz nie drouch so rein
En truwen nein.

[p. 227]

 

Creech truwe jonst, des danx ye ein,

 

So hofich noch om vruechts ghewin.

 

 

 

Mijn inghelic scijn vor alle zonnen,

 

Dit jaer met vruechdenrijcher wonnen,

 

Blijf dir moet, hertz ende al mijn zin.

 

 

 

Wes mir dus zwaer comt tzwifel aen

 

Dan ein verstaen

 

Ghein hertz dan tmijn alleine;

 

Wes beild up eerdrich mach bevaen,

 

Haedzich ontfaen,

 

Mijn prijs waer des tze cleine.

 

Huer scoont vruecht meer dan zonnen licht,

 

Huer duecht wijst mir tze liden richt;

 

Ach, tziwel nicht.

 

Wie scauwen mach huer aenghezicht

 

Hem moet des vruechden comen in.

 

 

 

Mijn inghelic scijn vor alle zonnen,

 

Dit jaer met vruechdenrijcher wonnen,

 

Blijft dir moes, hertz ende al mijn zin.

 

 

 

God, die dat beild verchiert so haet,

 

Das mir verslaet

 

Alle onrein ghedachte.

 

Aetstich mesloont mijn truwe daet

 

Haen tzoeverlaet

 

Eins woorts, daer ich na wachte.

[p. 228]

 

Aen hoede is dan mijn ziele, mijn lijf,

 

Huer eer ich gheer vor al beclijf,

 

In hofen blijf.

 

Ich weinsche haer alles leits verdrijf,

 

Gheluc des nieuwe jaers beghin.

 

 

 

Mijn inghelic scijn vor alle zonnen,

 

Dit jaer met vruechdenrijcher wonnen,

 

Blijf dir moet, hertz ende al mijn zin.