Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

CXXXVIII. [Up minen heit, mijn hertzen gaer]

Up minen heit, mijn hertzen gaer,
Ich moet dijn eighijn zijn allein;
Al haddich wensch na willen tzwaer,
Mijn hertze en oore ooc anders ghein.
Das dar dijn tzwifel wesen clein,
En das sal bliven emmermeer.
Vor al dat leift so bem ich dijn;
Bistu dan niet met trouwen mijn,
Dat doet mir hertzen al tze zeer.

Bistu mir stede, vrouwe rein,
So drijf van mir den tzwifel vaer;
Woltu mit mir niet sijn ghemein
Sone tooch mir nummer lief ghebaer.
Het wer tze liden mir tze zwaer,
Soldich di dienen al mijn jaer,
En dir dan liefde een ander meer.

Vor al dat leift so ben ich dijn;
Bistu dan niet met trouwen mijn,
Dat doet mir hertzen al tze zeer.

[p. 223]

 

Tooch mir dijn niemen nicht en spaer;

 

De waerheit; dats mijn souverhein.

 

Bestu mir hald, so lief een paer

 

Alsdu ende ich, nie zonne besceyn.

 

So ware ghedaen mijn tzwifel wein,

 

Sone zanc so vroilic man nie ghein;

 

Ach, vrau, nu mir das prouven leer.

 

 

 

Vor al dat leift so bem ich dijn;

 

Bestu dan niet met trouwen mijn,

 

Dat doet mir hertzen al tze zeer.