Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

CXVI. [Een droom haet mir tze vruechden bracht]

Een droom haet mir tze vruechden bracht,
Das mir di nacht
Tze balde dus overlidet.
Mijn gheist en ruste nye so sacht,
Mijns zinnes cracht,
Tze mael daer in verblidet.
Nu willic emmer slapen gaen,
Ic hope mir sal noch comen aen
Des dromes vruecht,
Die mir verhuecht,
Toot aender tzijt
Das ich en laen.
Daer van so moet mijn hertze ontfaen
Een minlic zucht,
Das gheeft mir ducht,
Onzeker waen.

Sint dat si quam in mijn ghedacht,
Met ganser macht
Mijn hertse onsteden mi lidet;
Ten cam nye van Adaems gheslacht
Een beild ghewracht,

[p. 193]

 

Die meer mijn vruecht verstidet.

 

Si can mich al der zoorghen dwaen;

 

Si blijft allein, wes ich vermaen,

 

Die mir bewuecht

 

Al mijn ghenuecht;

 

Vruecht ende jolijt

 

Mach si verslaen.

 

 

 

Een droom, enz.

 

 

 

Wanneer haer lieflic zien mijns acht,

 

Mijn hertze lacht,

 

Ende trueren mi ontglidet.

 

Wijflic wijf, vor niders wacht

 

Dijnre zeden cracht

 

Das dir gheen boos benidet.

 

In slape, in wake, in gaen, in staen,

 

Blivic in truwen dijn ghevaen.

 

Helpt mir, wael muecht,

 

Met dijnre duecht,

 

Mijn soorghen quijt;

 

Dat doestu zaen.

 

Ic blive di minlic onderdaen,

 

Troutzaerte vrucht,

 

Wilt gheven lucht

 

Den huweraen.

 

 

 

Een droom, enz.