Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

CXII. [Lieflic beilde, mijn hoochste vruecht]

Lieflic beilde, mijn hoochste vruecht,
Up erde en minnic niet dan di;
Dijn lieflic scijn mi meer verhuecht
Dan al dats in de werelt zi.
Saltu dan verghessen mi?
Ach vrauwe, nein.
Du bist allein
Mijns hertzen hemel zekerlijch;
Ach swijch,
Vrauwe duechden rijch,
Dan mach niet zijn.
Du dwijncs so sere die hertze mijn,
Das ich dar van
Niet swighen can.
Nu dan
Ghedinct om mir, nauwe minnentlijch,
Das biddic dijch.

Troostlijc, lieflijc aengezicht,
Als ich dir zie, so brant mijn zin;
Claerre dan der zonnen licht
So es mijn hertze ende du daer in,

[p. 188]

 

Ende dan sal nummer wesen min,

 

Want ich das mein,

 

In trauwen rein;

 

An dir stoet al mijns vruechts ghecrijch.

 

Ach swijch, enz.

 

 

 

In wil, in caens niet avelaen,

 

Al mochtic leven duzent jaer,

 

Ich moet di bliven onderdaen;

 

Dats emmer recht ende zeker waer.

 

Allein bestu mijn weder paer,

 

Vor di neghein,

 

No groot, no clein;

 

Ghef mir dijn hertze jonstelijch.

 

Ach swijch, enz.