Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

[p. 178]

CIII. [Niemens mee dan dijn allein]

Niemens mee dan dijn allein,
Lief uutvercoren wijflic scijn,
Du bist de liefste ende liever ghein;
Dijn gonst verdrivet alle pijn,
Das willich emmer vroylich zijn.

Der vruechden, vrauwe, edel plein,
Groen, du verblijts de zinnen mijn;
Saltu mir laetzen truwen? nein.

Niemens mee dan dijn allein,
Lief uutvercoren wijflic scijn,
Du bist de liefste ende liever ghein.

Lieflic beilde, in truwen rein,
So willic emmer bliven dijn,
Alle vruecht es mir tze clein;
Cleitstu mir zwart, groen es so fijn,
Sone condic nummer vroylic sijn.

Niemens meer, enz.