Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

XCII. [Ach hertze, die in liden staet]

Ach hertze, die in liden staet
Verborghen;
Wie sal di troost of toeverlaet
Bezorghen?
Heden trueren, vroilic morghen,
Das dinct mi hope wesen best.

Pourquoy ie di, enz.

So wie in Venus ordin leit
Ghevanghen,
Hem mach wel na sijn vroilicheit
Verlanghen.
Mijn hertze en can des nicht ontganghen,
Doch es mijn hope om vruecht int lest.

Pourquoy ie di, enz.

Waer trouwe staet in reinen moet
Ghescreven;
Venus es hem schuldich spoet
Te gheven.

[p. 165]

 

Trauwe sal in mi staen verheven

 

Toot men mi leicht, oost, ende west.

 

Pourquoy ie di, enz.