Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

LXXXIX. [Mijn boel, daer al mijn vruecht an steit]

Mijn boel, daer al mijn vruecht an steit,
Doet mir onstede, al eist mi leit;
Daer up so acht hi cleine.
Riet dat metten winde gheit
Heift vele met hem ghemeine.

Wat baedt ghezonghen of gheseit,
Trauwe, scaemte ende stedicheit
Ontgaet hem scone ende reine.

Mijn boel, daer al mijn vruecht an steit,
Doet mir onstede, al eist mi leit;
Daer up so acht hi cleine.

[p. 161]

 

Wankel herte, onstedich pleit,

 

Hets al verloren aerbeit,

 

Dat men om di beweine.

 

Du begheers der trauwen heit;

 

Maer dune does selve gheine.

 

 

 

Mijn boel, enz.