Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

[p. 151]

LXXXII. [Bedwonghen haet een zalich wijf]

Bedwonghen haet een zalich wijf
Herte ende zin, ziele ende lijf,
So minnentlike vaste,
Dat ic moet bliven even stijf,
Ghestade in allen laste.

Allein bestu mijns leits verdrijf,
Mijn liden in mijn herte strijf,
Dat es mijn hoochste raste.

Bedwonghen aet een zalich wijf, enz.

Als ic niet bi u bem gherijf,
So trueric arem man keitijf,
Gelijc den vreimden gaste.
In trauwen mi ghestade blijf,
Daer toe mi minne paste.

Bedwonghen aet, enz.