Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

LXXX. [Sonder sceiden orlof aen]

Sonder sceiden orlof aen,
Want ich en wil, noch ich en caen
Ghesceiden, hoochste troost, van dich.

Hertze ende moet es eighin dijn,
So waer ic henen vare;
In wil els niemen eighin zijn,
Dat vinstu openbare.
Here God, of ic dan bi u ware,
Was mochte dan ghescaden mich.

Sonder sceiden, enz.

[p. 149]

 

In di vindic ghestadicheit,

 

Soudic mi els bewinden!

 

Dat ware grote onghenadicheit,

 

Dune salles niet bevinden.

 

In di willic mijn hertze binden,

 

Met gansen truwen zekerlijch.

 

 

 

Sonder sceiden, enz.

 

 

 

Alwaer de ganse werelt mijn,

 

Du bleifs mijn troost alleine;

 

Du gheifs mi vruecht vor alle pijn,

 

Met trauwen ich das meine.

 

Alle vruecht waer mi tse cleine,

 

Bleifstu niet mijn ghetruwelijch.

 

 

 

Sonder sceiden, enz.

 

 

 

Du muechs mi gheven lief ende leit,

 

Vor al dat leift up erde,

 

Hoe nauwe het mi van vruechden steit,

 

Of wes mi ye ghederde.

 

Du blijft mijn heil, mijn hoochste werde,

 

Daer tzoe bestu mijn hemelrijch.

 

 

 

Sonder sceiden, enz.