Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

LXV. [Vor al dat God ye an mi wrachte]

Vor al dat God ye an mi wrachte,
So dankic hem mir oghen twee,
Di mi brochten int ghedachte
Een ·M·, die ic nemmermee
Laeten wil, hoet mi vergee.

Dese ·M· es boven allen crachte
Machtich mijns; ghelijc der zee,
Can zoe mi gheven zuer ende zachte.

Vor al, dat God ye aen mi wrachte, enz.

Uren, wilen, daghen, nachten
Doet mi verlanghen, liden wee;

[p. 133]

 

Mi hebdi vri te uwen pachte,

 

Als een herde doet sijn vee;

 

Anders dwinic als die snee.