Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

XXXIII. [En es gheen vrient, up minen heit]

En es gheen vrient, up minen heit,
Die men so lichte verwerken mach,
Om dinc daer niet vele an en cleift.

Het doet sijn onghestadicheit,
Dies noit ghetrauwe vrient en plach.

En es gheen vrient, up minen heit,
Die men so lichte verwerken mach.

Hi geift in redenen verdrach
Dar wankelvrient niet om en gheift.

En es gheen vrient, up minen heit, enz.