Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

[p. 68]

XII. [In noyaelre trauwen fijn]

In noyaelre trauwen fijn,
Sonder fraude of malengien,
Willic eewich haer dienre sijn,
...deucht ende vreucht doet si ghescien,
.....haer wivelic soete aenzien
...binnen in mijnre hertzen scrijn,
Naest Gode so moet dat herte mijn
Altoos bliven haer eighijn.

Al warich heinen over Rijn
Gheheel soude haer mijn herte bliven;
Want haer wivelic anscijn
En can men uut mi niet verdriven.
Mine bliscap ware niet te scriven
Gaef soe mi troost een lettelkijn.
Naest Gode so, enz.

Hoe mochtich achten eenighe pijn,
Die mi haer minne doghen doet;
Want als die edel duutsche wijn
Mach si verheughen minen moet.
Wat soe mi doet, docht mi niet goet,
Ic ware onwetender dan een zwijn.
Naest Gode so moet die hertze mijn
Altoos bliven haer eighijn.