Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

[p. 64]

VII. [Ic groetu, vrouwe, op minen heit]

‘Ic groetu, vrouwe, op minen heit,
Dijn goetlicheit
Die ghevet mi vruecht in alre tijt;
Noet mer vergheit,
Dies bereit
Mijn dienst in trauwen, des zeker zijt.

Ich haen verhoort, gheselle vri,
Du aens een lief vor mi,
Des willic dijnre groeten nicht;
Dune blijfs mer nicht bi
In trouwen, als ic doe di,
Mijn hertze dies in trueren licht.

O vrouwe, hoe solde dat moghen zijn;
Du aens die hertze mijn,
Vor al dat leift op erde;
In mire hertzen scrijn
So leicht die minne dijn
In also groter werde.’

Si sprac: ‘Vindich dat also si
So houti vort an mi;
Ic wille dijns al ghenadich zijn,
Du blijfs mijn eighen vri.
Ich aen mer ghegheven di,
Dit blijft in gansen trauwen sijn.’ -

[p. 65]

 

‘God danke u, vrouwe, der eerlicheit,

 

Die du mi hebs bereit,

 

Mijn hertze es nu in vruechden vast;

 

Te mael mijn leit

 

Es worden vrolicheit,

 

Vor di sijn in mi trauwen gast.