Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

III. [Ich aen ghegheven hertze ende zin]

Ich aen ghegheven hertze ende zin
An eene vrouwe goet;
Hoe verre dat ic van haer bin
Soe es mi in den moet.
Ten vruechden anich cranken spoet
Of ic en zie haer lievelic scijn;
Dan mach mir nicht verghessen zijn.

Liever boel ic nie ghewan,
No nemmermeer en sal;
Eist dat soe mi der dueghet jan,
Sone claghic gheen mesval.
Mijn hertkin es in vruechden al,
Alsic aenzie de vrouwe mijn;
Dan mach mi niet, enz.

[p. 59]

 

Hoe soudic dat ghelaten connen,

 

Soe es so dueghdelijc;

 

Met gansen wille willic haer jonnen,

 

Soe maect mi vruechden rijc.

 

Nie en vandic haers ghelijc,

 

So goetlic es de vrouwe mijn;

 

Dan mach mi, enz.

 

 

 

Al haddic allen weinsch ghewolde,

 

Sone gherdic nemmer bas,

 

Dan ich haer eewich dienen solde;

 

Want ich das nie vergas.

 

Voral dat es of ye ghewas,

 

Blivic in trauwen haer eighijn;

 

Dan mach mi nicht verghessen zijn.