|
| |
| |
| |
Oud-Vlaemsche Liederen en Andere Gedichten.
Miserere mei/ Deus.
Hebbe versleten mijn jonghe leven;
Vader, dat wil mi nu vergheven
Na dijnre groter ontfaermicheit,
Sie op mi, vader, het es mi leit
Dat mi niet leet ghenouch en zi
Dat ic mesdaen hebbe jeghen di.
Recht als een worm van groter onwerde
Boghe ic mijn aenscijn totter erde;
Ik bem niet wert dat ic mijn oghen
Di zoude sonder tranen toghen,
Doch biedic di mijn handen beide:
Help mi, mijn vader, dat van mi sceide
Dese arde memorie, en mac mi zoet,
So offere ic di der traenen vloet.
| |
| |
| |
Et secundum multitudinem...
An de duer die menichte dijnre ghenaden
Wilt mine quaetheit mi ontladen;
Ic scame mi dat ic bem dijn kint
Want ik hebbe di niet ghemint;
Ic scame mi dattu mi hebs ghemaect
Ende ic so dickwile duus hebbe mesaect.
Ic scame mi dattu mi in dit leven
So vele dier gracien hebs ghegheven,
Ende ic di hebbe ghedanct so cleine.
Ic scame mi dattu mi scieps so reine
Ende ic mi voor dine hoghen
Van zonden so walghelic moe toghen;
Doch roupic an dine ontfaermichede,
Doe of al mine quaethede;
Want, vader, saltu nu willen sien
So mine quaetheit van mi vlien.
| |
Amplius lava me...
Ander waerf dwa mi van sonden,
So dat ic suuer mach worden vonden.
Van scaemten bem ic weder sleghen;
Du hebs zo minlic mi gedweghen
Met uwen werden helichen bloede;
Hoe mach mier herten dan zijn te moede
| |
| |
Dat ic dier smerte bem ocusoen,
Daer ghi uwe side hebt omme ondoen,
Ende stuertet uwer herten medicine
Om of te dwane de zonden mine.
Vader, ne laetti niet verdrieten
Dat ic dijnre gracie nu wille ghenieten;
Jonne mi dat ic di offeren mach
Sulc dunche tranen op desen dach,
Mids dijrre hulpen dat ic mach dwaen
Mine ziele; ic hebbe so vele mesdaen.
| |
Quoniam iniquitatem meam...
Ic bekenne mine quaetheit, bedi
Mine sonden sijn altoos jeghen mi;
Al zoude mi gracie van di ghescien,
Mine sonden doen mi van duechden vlien.
Al stiers du duecht in mine memorie
Ic hebbe ter daet zo crancke victorie
Dat ic te sonden eer bem bereet
Dan duecht te doene, dat es mi leet,
Ende, vader, in orcondscepen van rauwen
Wil ic die oghen mijn bedouwen,
Mids dijnre ghenaden, zo met tranen,
Dat ic mijn quaetheit of wil planen.
Vader, hoor dijns kints gheclach,
Dine grote ontfaermicheit vermach
Te gansene onser zielen allende;
Ets recht, dine macht es zonder hende.
| |
| |
| |
Tibi soli peccavi...
Du alleene hebbic mesdaen,
Dies hebben die zonden mi bevaen,
Ende bringhen mi thu uut rechten noot;
Ic legghe mijn hooft vor uwen scoot;
Ic en dar niet toghen dat anscijn mijn.
Ghef mi die benedixie dijn
Met dijnre almachticher rechter hant;
Stappans so sal die viant,
Die mi bedroghen heift, van mi vlien,
Sijns raets en willic nemmermeere plien;
Maer, hemelsch vader, dattu dijns kints
Di alzo vaderlike bewints,
Al eist dat ic meer valle of sneve
Dat ic mi zo te di waert gheve,
Als comen zal mijn laetste dach
Dat ic dijns ziens ghebruken mach.
| |
Ecce enim in iniquitatibus...
Ach, vader, sich tot hier beneden;
Ic bem ontfaen in quaetheden,
Ende in sonden ontfanc mi
Mijn moeder, dies ic noch zondich zi.
Niet, vader, dat ic mi te eenighe stonden
Wille excuseren voor di van zonden;
| |
| |
Want du in desen allendichen dale
Ons quaems verlossen al te male
Met onghetalliker bitterheit.
Dine edele teedre meinsghelicheit
Was ghevanghen ende verraden,
Bespot, ghegheselt ende verladen
Metten cruce ende naect gestrect,
Ghecroont, ghenaghelt ende gherect;
Tbloet van den helichen wonden dine
Was alre zielen medecine.
| |
Ecce enim...
Sich, want du de waerheit minnets,
Donsekere dinghen du bekinnets,
Dine heliche wise secrete maren
Wiltu nu vriendelike openbaren;
Want du spreics in mier herten gront,
Ende maecs mi mijnre zonden cont,
Ende raeds mi als een vader goet
Dat ic die zonden laten moet.
O goedertiere, o moghende vader,
Ghedocht niet dat ic werde quaeder;
Mine zonden verweghen mi zeere.
Ic en souds ghenesen nemmermeere
Begrepe mi dine gherechticheit,
Maer onder dine groote ontfaermicheit
Bedec ic mijn hooft en al mijn lede,
Daer moestu mi nu bescudden mede.
| |
| |
| |
Asperges me, Domine,...
Besperze mi, heere, met ijsopen,
Ic worde ghezuuert in dat dopen.
Du zuls mi dwaen, danne wordic mee
Ghezuvert, wit ja boven den znee;
Dus zal die cracht der gracien dijn
Verlichten die donkere sinnen mijn;
Dan zal mijn werc ende ooc mine wort
Dinen lof in vruchten bringhen vort.
O vader, verleene; o vader, ghehinghe
Dat ic mi so met duechden minghe
In al dat ic te doene besta,
Dat mi dijn gracie niet en ontga,
Ende dat voort al die ghewerke mijn
Di zo bequamelic moeten zijn
Dat ic die ziele, die du in mi
Sendest, moete weder senden di.
| |
Auditui meo dabis...
Minen hoorne zaltu dan gheven
Blijscap, glorie ende eeuwich leven,
Ende mine verhoochde omoediche leden
Sullen verbliden in euwicheden.
Lof, hemelsch vader, ghebenedijt,
Die dinen aenbeders zo milde zijt.
| |
| |
Lof, vader, die ons van onsen mesdaden
So goedertielic wils ontladen.
Lof, vader, al sijn wi di ontgaen,
Ontfaermelike wiltu ons ontfaen;
Lof zullen di gheven alle monden.
Du en wils gheene wrake van onse zonden,
Maer dat wi ons te di waert keeren,
Du verlaests ons van allen zeeren,
Niet als dijn kint, maer als dijn knecht,
Doe nu dijn vaderlike recht.
| |
Averte faciem tuam...
Keere van den onreinen zonden mijn
Dijn godlic glorieus anscijn,
Ende doe al myne quaetheit of;
Mijn mont zal condichen dinen lof.
Met zonden bem ic voor di bescaemt,
Want zonde di niet te siene betaemt;
Vader, om dat ic voor di kniele,
Suvere van zonden mijn aerme ziele;
Dine name werter mede gheeert;
Dinen lof werter mede ghemeert.
Ontfaermicheit es dijn proper werc,
Dinen mueghende rechtren arem trec,
Hef up te mi waert, vadere mijn,
Ic eesghe de benedixie dijn,
Niet naer mijns levens waerdicheit,
Maer naer dijn groote ontfaermicheit.
| |
| |
| |
Cor mundum crea in me, Deus,...
Scep een reyn herte in mi, mijn God,
Ende vernieuwe na dijn ghebod
Eenen rechten gheest in mine adren,
Alzo du onzen houden vadren
Met gracien ghiftes menichertier.
So wes voort, vader, mijn bestier
Dat ic mach als een kint vercoren
Nieuwen lof di bringhen voren;
Vader, al dinc es in u macht,
Alleene so hebdijt al ghewracht,
Al dinc heb di ghemaect van niet,
Al dinc weetti alsoot ghesciet.
Du weits den wille, vader, van mi,
Dats beter te werdene dan ic zi,
Alzo ghewaerlike als dat es
Di kenlic, zo wil mi jonnen des.
| |
Ne projicias me a facie...
Van dinen ansichte en werp mi niet,
Ende emmer, vader, wes mi ghesciet,
Dinen helichen gheest en doe
Niet van mi, want ic verlater mi toe.
Hets al mijn troost, hets al mijn raet,
Mijn ziele en heeft anders toeverlaet,
| |
| |
Mijn sinnen zijnre bi ghevoet,
Mijn commer esser mede gheboet;
Ne waer den troost dijns helichs gheest
So leifdic recht ghelic der beest.
Daer omme, vader goedertiere,
Ontsteict mijn herte met dinen viere,
Ende maecter of hu majesteit,
Ende wilt al mine onsalicheit
Met dijnre vaderlicheit verdriven;
Want emmer dijn kint so wil ic bliven.
| |
Redde mihi letitiam...
Ghef mi dijnre zalicheit, bliscap weder,
Want anders blijft al mijn vruecht ter neder,
Ende metten princepalen gheest
Mac mi vast, vader, dat biddic meest.
Met menichfoudichen sonden zwaer,
So hebbic mijnre natueren crachte
So zeere ghecranct bi dache, bi nachte,
Ende ooc mijn siele so seere besmedt,
Ende duechden hebbic so vele verledt;
Mijn daghen ne mughens niet verhalen,
Maer dijn ontfaermicheit moet betalen.
Dat leden es, vader, dat wil vergheven,
Ghef gracie mi, so sal mijn leven,
Dat nu es vul der zonden vloet,
Van sonden keeren ende worden goet.
| |
| |
| |
Docebo iniquos...
Ic sal leeren dine salichen weghen
Den quaden, die zijn te sonden gheneghen,
Ende donghenadiche werden bekeert
Tote di, dus wert dine name ghemeert,
Ende bi der gracien van di alleyne,
Die al dinc uphout, groot ende cleyne.
Vader, du en salt dan niet versmaden,
Bi dijnre grondelozer ghenaden,
Dat ic mi gherne dijns wercs bewinde;
Want ghelijc dinen liefsten kinde
Soudic di gherne ghelieven, vader.
Mijn vleesch, mijn zenuwen ende mine ader
Biedic di over di zonden mijn,
Wilt mijns alzo ontfaermich sijn;
Dat ic dine benedixie ontfa,
Eer ic nu, vader, van voor di ga.
| |
Libera me de sanguinibus...
Hoet van den sonden mi, mijn God,
God, mijnre salicheden ghebod,
Ende mijn tonghe sal sijn bereit,
Verhoghende dine gherechticheit.
Sonden haten ende minnen die duecht
Begheric, vader, want ghijt vermuecht;
| |
| |
Laet mi nemmeer di vremde werden,
Niet meer en laet mi van di gaen;
Maer wil mi in dijn huus ontfaen.
Mackt mi so besich voort met di
Dat ic dijns nemmermeer ledich en zi;
Du best mijn vader, mir ziel en glorie;
Com, mac dijn woonst in mine memorie,
Mijn herte al gheel te di waert nemt,
Niet vroet ghenouch ic se te houdene bem.
| |
Domine, labia mea aperies...
Vader, ondoe die lippen mijn,
Mijn mont sal condichen den lof dijn.
Dine gherechticheit sal ons horen;
Dine ontfaermicheit al te voren
Sal ons vergheven, ende dine ghenaden
Sullen ons ontfaen, van sonden ontladen;
Dine gracie die zal ons gheven
Nieuwe ghiften om salichlic voort te leven.
Lof, vader, van allen monden gheseit,
Dine grondeloser ontfaermicheit;
Lof zijn di alle tonghen scoudich
Van dijnre gracien menichfoudich;
Elc voijs met herten lof spreken zal,
Dinre groter ghenaden zonder ghetal.
Lof dijnre overvloijender duecht,
Daer ghi ons mede behouden muecht.
| |
| |
| |
Quoniam si voluisses...
Vader, hadstu ghewilt bedi,
Offerande hadstu gheat van mi;
Emmer ne saltu niet verbliden
In dier offerande overliden;
Doch, lye ic, hets mier sonden scult,
Maer, vader, die alle dinghen vervult
Met uwer vulmaectheit zonder beghin,
Wies ic voor di in fauten bin,
Vuldoet, want niement el en can.
Mi rauwet dat ic niet eer en began
Te di te commene om ootmoet;
Sent in mi dijnre minnen gloet,
Ende doe mi laten so menighen traen
Dat ic mijn ziele so reine mach dwaen,
Dat di mijn offeren si bequame,
Dor dijnre ontfaermicheden name.
| |
Sacrificium Deo spiritus...
Offerande es Gode een gheest bedrouft,
Want sondichen meinsghen rouwe behouft;
Omoedich herte met rauwen gheladen,
God Vader, dat saltu niet versmaden.
Mijn herte es drouve ende ooc mijn sin
Es drouve dat ic niet drouvere en bin;
| |
| |
Mijn vois laet voor di comen, vader,
Mijn woort, mijn peinsinghe al te gader,
Dat hem gheboocht heift ende ghespreet,
Moete voor di rechtelijc zijn gheleet.
Offerde, so wil nu alzo wel
Van mi ontfaen bi dijnre ghenaden
Mijn bidden ende al mijne weldaden,
Die niet sijn wert, of al te cleyne,
Dat ic met rechte voor di beweyne.
| |
Benigne fac, Domine,...
Mac, Heere goedertierlike,
In dinen wille van duechden rike
Sijon dat moghen werden ghesticht,
Jherusalems mueren ende weder ghericht.
Ontfaermicheit hebstu ye ghedaen;
Du daets Lazaruse up staen,
Die ziele sendestu in hem;
Sich up mi, vader, want ic bem
Lazarus die hem vor di strect.
Mine ziele roupt om te sine verwect,
Ende ic zal na mijn up verstaen
Mids dijnre gracie duecht aenvaen,
Ende betren die mesdaden mijn;
Dan zal mijn ziele dine wonste zijn,
Ende mijn lechame zal zijn een stede,
Beterende van dat zoe ye mesdede.
| |
| |
| |
Tunc acceptabis sacrificium...
Danne saltu ontfaen te hande
Der gherechticheden offerande,
Ende alle duechdelike ouffeninghen
Sal men di offeren ende vor di bringhen.
Danne zal men setten up dinen outaer
Calveren, dat werden ghewerken claer;
Dus zullen wi gracie an di verwerven,
Dan zullen wi leven ende sonder sterven
Vertrecken van desen allendichen dale
In dijnre eeuwicher glorien zale;
Daer zullen wi scouwen, vader, in di
Dat anscijn, dat zo vul glorien zi,
Dies inghel no meinsghe en can versaden.
Amen, vader, bi dijnre ghenaden,
Ende alle die gone, die des begheren,
Ne wil hem dinen troost niet weren.
| |
Gloria patri et filio...
Glorie di, helich vader, zone,
Helich gheest, een God in ·III· persone;
Glorie der helicher moeder maghet,
Die ons den viant heeft verjaghet.
Glorie al der inghelen coren,
Die te dinen rike behoren.
| |
| |
Glorie den apostelen dijn,
Die hen verbliden in dijn anscijn.
Glorie dinen helichen maertelaren,
Die dinen weghe, hier volghende waren.
Glorie dinen helichen maechden,
Die di van levene hier wel beaechden;
Glorie den apostelen, die di
Hier wel in minnen wel bleven bi;
Glorie nu ende tallen tiden
Hem allen, vader, in di verbliden.
| |
Sicut erat in principio...
Alzoot was int beghin ende es,
Ende bliven zal, wien twivelt des,
God bider werelden de werelden al,
Elke tonghe di loven zal.
Dijnre glorie ende dijnre ghewerken,
Dijnre gheboden ende dijnre kerken,
Dijnre meinschen ende dijnre dieren,
Dijnre zee ende dinen revieren,
Dijnre boome ende dijnre vrucht,
Dijnre winde ende dijnre lucht,
Dijnre mane ende dijnre zonnen,
Ende al dat wi niet nomen connen:
Hemelen, sterren, planeten ende al,
Vader, dies men di loven zal,
Ende boven al voor al gheseit
Dijnre grondeloser ontfaermicheit.
|
|
Auteursrechtvrij