De van den hemel afgebeeden, in alle verdrukking, nog bloeiënden Oranjeboom

No. 23.
Lied ter Eere van Willem de Vyfde.

Stem: Weest niet bedrukt Maat Dries.

Juicht vrije Nederland,
Bij 's Prinsen blij Verjaaren;
Hy brak geen Eendrachtsband;

[p. 36]

 

Hy wil geen Britten spaaren

 

Maar veld hun, geeft de Staat hem magt,

 

Laat Dogger bank getuigen,

 

Dien Zeeheld deed hem buigen;

 

Hy is te snood veracht. bis.

 

Dien lang gesarden Vorst,

 

Tans vyf en dertig jaaren,

 

Die ons tot vreugde torst,

 

Laat Speeltuig laat de snaaren,

 

Nu klinken tot zyn Eer en Lof,

 

Op dat zyn Haaters zwygen,

 

God doe haar loon haast krygen,

 

Zy zinken in het stof. bis.

 

Maar wy staan voor zyn eer,

 

God wil hem steeds bekroonen;

 

Zyn Hartlief spaard den Heer,

 

Zyn Dochter en zyn Zoonen,

 

Zyn Planten in de vrye Tuin,

 

God wil haar niet verlaaten,

 

Tot heil der Zeven Staaten,

 

Zo klinkt 's Lands Lof Bazuin. bis.

 

Nooit word Oranjes roem bevlekt.