Het Oranje vreugde-maal

opgedischt in de gaare-keuken van de Gekroonde B. Ter gelegenheyd van de Verheffing van zijne Hoogheid

[p. 80]

Lincoos Minne-wis.

Toon: de blonde Dageraad.

BReekt droeve Traantjes, breekt,
Ontsluyt de Werv’len van uw zilte Poort;
Mijn Hertje my zo steekt,
Ay my! ik sterf zo gy my niet verhoord;
Ach Laura blijft gy even straf,
Zo eyld uw Cloris naar zijn Graf.

Heb ik, ha wreede Goon!

Verdiend, zo zwaaren straf van mijn Godin!
Ach dertele Venus-zoon!
Doorgrieft mijn Lauraes Hertje mee met Min:
Op dat zy door mijn droeve smert
Een-maal, helaas! bewogen werd.

De Telgen zijn ontvoerd,

De Bloempjes die verwelken door mijn klagt,
Zy die mijn Ziel ontvoerd
Is roerloos; want mijn klagjens zy niet agt;
Zy blijft al even preuts en trots,
Ik stort mijn traanen voor een Rotz.

De schitterende zwier,

Van haar twee Zonnen doen mijn Hertje Braan,
Of ’t lag in AEtnas Vier;
Maar ach! ik kan mijn Hette weer verslaan,
Als ik uyt haar fiole mijn
Zuyg ’t Overgodd’lik Ambrozijn.

[p. 81]

 

Ik ben, ik ben gelijk,

 

(Vermits ik mijn voornemen zoet nu derf)

 

Als een levend-Lijk;

 

Maar als ik weer haar geurge Mond verwerf,

 

Dan is mijn vlugge Ziel verblijd;

 

Zo leef ik staag in droeve strijd.