|
| |
| |
Een nieuw lied, Het Vaderlands Buurpraatje.
Stem: Wie zag ooit erger Creatuur.
1.
Wat hoor ik buurtje nu al weer?
't Is Oorlog dat ons geldt,
Met Engeland, die keer op keer,
Door roofzugt ons bekneld,
Hy raest, hy tiert, hy schynt wel dol,
Misschien van punsch of ponster vol,
Kom dom dom, tierelie dom dom,
De Staet geeft nergens om.
2. Is 't niet een fraaije Bondgenoot?
Van eer, van deugd, van trouw ontbloot,
Zyn roofzugt heeft nog pyl, nog maet,
Een dief tot in den hoogsten graet,
't Is de Engelsman rontom.
3. Ja Buurman 'k loof 't warentig want,
Die schotse staert niet zoekt,
| |
| |
Als dat hy onze Eenheids Bard,
(Waer op hy scheld en vloekt)
Verbreeke wil, door kragt van Goud,
Of snoo verraed, dat hy staeg broud,
4 Wat heeft ons dit gespuys (wel eer)
Als Vrienden, maar in schyn,
Gestooten op het oude zeer,
Gevoelen in ons Nederland,
Maar nu vind hy weer tegenstand,
Dan geeven wy nergens om.
5. De Heeren (Buurtje) van ons Stad,
Haar goed beleid, zoo hoog geschat,
Wiens wysheid en verstand,
Haar Trouw en Zorg en Waakzaamheid,
Doet dat wy vrolyk gaan ten stryd,
6. Me dunkt ik hoor me Grootvaer nog,
Die sprak van vroeger Eeuw,
Hoe dat die lang bestaarte Dog,
Bevogt de Hollands Leeuw,
Maar ach! die gaf hem zulk een kneep,
Waar door hem zo zyn staart na sleep,
Dat hy niet eens keek om.
7. Wel Buurtje was het dan niet best,
Dat men die wreev'le staart,
Weer bruide na zyn honde nest,
Hy is niet beeter waardt,
| |
| |
Of zette hem een knip voor 't gat,
Dan loop hy weer zo vlug en radt,
Dat hy niet meer kykt om.
8. 't Sa Batavieren kloek van moed,
Die schelmen het is vuyl gebroed,
Wel tien vaam in hun gat,
Ligt dat hun King zyn ooren krout,
En hem dien Oorelog beroudt,
Rom dom dom tierelie dom dom.
Nou geve wy 'er niet meer om.
|
|
Auteursrechtvrij
