Opwekkende matroozen-liederen ter aanmoediging van 'slands zeemagt
(ca. 1781)–Anoniem Opwekkende matroozen-liederen ter aanmoediging van 'slands zeemagt–
Auteursrechtvrij | |
[pagina 62]
| |
Dus roept men ijder toe in 't rond,
Men Seraf hem die de Vrijheid schond,
Door'tzwaert, door'tzwaert, door'tzwaert.
2. Maer wie is thans zoo stout van aert,
Dat hij de Vrijheid hoont?
't Is Engeland die gans onvervaert,
Ons zijne dolheid toont,
Men straf hem dan op heeter daad,
Zoo doet dien Dog, geen meerder kwaad,
Door 't schut, door 't schut, door 't schut.
3. Hoe stout hij is wij schrikken niet,
Nog werden niet vervaert!
Elk doe dan wat zijn pligt gebiet,
Zoo blijft ons Land bewaert,
Men span dan al zijn kragten saem,
En geef dus stoffe aen de faem,
Tot roem, tot roem, tot roem.
4. Wel aen dan gij die op de Zeen,
Door 't stille Peekel Nat,
Den Bloedhond te gemoet zult treen,
Met Kaaper of Fregat,
Toon thans een onverschrokke moed,
Hoe zeer den Dog ook demt en woed,
Bij 't Slaen, bij 't slaen, bij 't slaen.
5. Dit wagten wij daer Helden-deugd,
Uw aller Hert bewoond,
Op dat gij weder keert met vreugt,
En Lauweren Bekroond,
Als gij der Britten trots geweld,
Door 't dondrend geschut neerveld,
Tot Straf, tot straf, tot straf.
6. Beef dan gij die in Euvelmoed,
Stads Vaderen stout hoond,
Wij laeten williglijk ons bloed,
Zo werd hun deugd geloond,
| |
[pagina 63]
| |
Daer zij door hun voorzigtigheid,
Niets doen als dat tot Heil gedeid,
Van 't Land, van 't Land, van 't Land.
7. Elk roeme dan uit 's harten grond,
Hem die in 't Hoog bewind,
De Eendragt aen de Vryheid bond;
En maakt zig steeds bemind,
Wij wenschen dan veel Heil en vreugd,
Tot loon van zijne zuivere deugd,
Den Prins, den Prins, den Prins.
8. Zugt dan ook niet gij Handelaar,
Die Kielen zend op Zee.
Zijn zij thans in een groot gevaer,
Of op gewenschte Ree,
Toon uw tot even blij van geest,
Als waert gij nooit berooft geweest,
Van Goed, van goed, van goed.
9. Een ijder breng dan 't zijne toe,
't Zy Steeman of Soldaet,
Zo word voorzigtigheid nooit moe,
Te zorgen voor den Staet,
Zo word ons aller heil betragt,
En 't Land, behoud daer door zijn magt,
Tot wraek, tot wraek, tot wraek.
10. Wij wenschen uw dan voor het lest,
Die thans zig toont bereid,
Tot Welzijn van 't Gemeene best,
Te trekken tot den Strijd,
Dat gij wanneer gij weder keert,
Uw ziet met Lauweren vereert,
En Buit, en buit, en buit.
11. Men brengt ons fluks een bottel Wijn,
Elk drinkt op goed succes,
't Zal op de gulde Vrijheid zijn,
Dit men hier ligt de fles,
| |
[pagina 64]
| |
Wij wenschen dan met hart en mond,
Dat Engeland, mag gaen te grond,
Door 't Vuur, door 't vuur, door 't vuur.
12 Elk schenk nu ten bestuit eens in,
Op 't Welzijn van ons Land,
Dat eendragt, deugd, en Broedermin,
Steeds houde de Overhand,
Op dat wanneer de Vreede bloeit,
s' Lands Welvaert dan ook weelig groeit,
Tot Heil, tot heil, tot heil.
|
|