Opwaartsche Wegen. Jaargang 18

[p. 29]

B. Rijdes
Laatste moment

De dingen, in het kale licht,
Hebben opeens een vreemd gezicht:
De lamp, die in het midden is,
Geeft allen een geschiedenis.
De kasten leven, ook een stoel
Waarbij ik mij niet thuisgevoel.

Toch is dit geen geheim complot:
Mijn kamerdeur is niet op slot.
De peer gloeit rustig in de kap.
Het is luguber - maar een grap?
Ook zijn er oogen in den wand
En waarom heeft een stoel geen hand?

Ik draai den knop om - het wordt stil
Onder den indruk van mijn wil.
Liggende in mijn donker bed
Heb ik de zaken rechtgezet
Tot zonderling besef: ik leef
Schoon niets hier bij het oude bleef.

Ik heb niet met den stoel gepraat,
Daartoe ben ik al veel te laat.
Het was een helder oogenblik
Vervuld van 's levens scherpsten schrik:
Een vriend drukt U de rechterhand
Zijn dood staat morgen in de krant.