Opwaartsche Wegen. Jaargang 17

[p. 11]

Niek Verhaagen
Jozef bij het kruis

Kon ik U zien als kind, dan zou ik tot U spreken
de warme woorden van een vriend'lijk man,
ik nam U bij de hand, ik bracht U bij de beken
van ons klein cederbos en ik vertelde U van

dit wonderlijk domein - dat ik heb vergeleken
bij 't oude paradijs - waar Gij zoudt spelen dan......
Maar ach, ik heb te veel, te lang naar U gekeken,
dan dat ik ooit in U het kind hervinden kan.

Hoe zijt Gij nog een droom? Hoe zijt gij nog een teken
van teerheid die opeens mijn wereld binnenkwam?
Gij zijt zo ver van mij, zo ver van mij gebleken
toen men Uw laatst bezit, Uw mantel, U ontnam.
En als zij straks Uw beenderen gaan breken
dan zijt Gij gans en al het kind dat mij ontkwam.