Opwaartsche Wegen. Jaargang 16

[p. 384]

Paul Ewald.
Begrenzing

Mijn boot drijft naar de ijle, verre kust.
Het water is doorzichtig cellophaan
Waardoor ik zie de hemel en het gaan
Der witte wolken in hun staat'ge rust.

Omhoog drijft strak een meeuw naar vrije lust,
Maar ver omlaag zweeft hij een tweede baan
In deez' beslotenheid verwekken alle daan
Hun echo in de leegte waar 'k op rust.

Mijn leven en der dingen schone schijn
Zijn al gevangen in Uw majesteit
O God, als in onbreekbaar kristallijn.

En in de wijde koepeling van tijd
Vindt ieder ogenblik noodzaak'lijk zijn
Weerspieg'ling in de kom der eeuwigheid.