Opwaartsche Wegen. Jaargang 16

[p. 372]

Theo van Baaren
Ontmoeting bij avond

Hij kwam, zijn lange schaduw voor hem uit,
met breeden gang, zooals een zeeman gaat,
recht op mij af in een vergeten straat
met leege huizen; een gebroken ruit

rinkkinkte angstig in den kouden wind.
Zijn mond ging open en hij zong een lied,
doch ik verstond de donk're woorden niet,
al luisterd' ik aandachtig als een kind.

Hij ging voorbij. Ik hoorde hem nog lang,
want luisterend en kijkend bleef ik staan,
totdat ik hem den hoek om had zien gaan
en niets meer hoorde van zijn vreemd gezang.