Opwaartsche Wegen. Jaargang 16

[p. 91]

Th. Oegema
Standbeeld van Sint Franciscus

Er staat temidden van wat oude en nerveuze boomen,
- ik weet de plek precies, doch was het Weenen, Brussel, Rome? -
in weer en wind al naar het lot en jaargetijde

een beeld van Sint Franciscus. In rumoer en regenvlagen,
de bronzen voeten in de felle branding van de dagen,
een blik, die reikt tot ergens in de eeuwigheid.

Geheel zijn houding in het strak habijt is opgeheven,
en sterk des daags, boven het driftig rhythme van het leven,
alsof hij meezingt in den breeden zang der tijden.

Maar in den winter, als de uren stilstaan in de nachten,
leest hij bij maanlicht zijn brevier en prevelt in gedachten.
Het is geleerd en vroom latijn en te gewijd

misschien voor menschen, maar de arme musschen komen
en strijken neer en luisteren vanuit de oude boomen.