Opwaartsche Wegen. Jaargang 14

[p. 366]

Roel Houwink
Afscheid

O, dat uw jeugd zoo toomloos mij moest haten,
dat gij niet meer een vriendenwoord verstondt!
Wat mocht bij dit hooghartig neen nog baten
tegen den bittren wrok van uwen mond?

Zoo heb ik u met smart alleen gelaten
en losgemaakt wat ons in vriendschap bond,
maar vraag niet, dat ook ik u nu zal haten,
die weet: wij staan geworteld in denzelfden grond.

Want, dichter, 't zelfde werk roept onze handen
en, in den spiegel, schouw ons eender lot
van smalle kaarsen, die aan weerszij branden
naar 't vlammend Aanschijn van den Eénen God.