Opwaartsche Wegen. Jaargang 14

[p. 150]

Bob Stempels
De dichter

De blauwe morgen - hij versliep de tijd -
Sloeg weinig schaduw meer, toen hij ontwaakte.
Wind aan het venster dat hem wakker maakte,
Een stem die zong, het mekk'ren van een geit.

Zijn oogen gingen rustig open; als een kind
Staarde hij peinzend naar de zoldering,
En hoorde 't roepen van een luide vink
Buiten, en keek toen stil de hemel in.

Die was heel diep en helder. Soms
Gleden wolken langs de zon, en vogels.

Dan sloot hij weer de zuiv're jongensoogen
En droomde verder: - van het blauw rondom
En van de wolk die over kwam gevlogen -.