Opwaartsche Wegen. Jaargang 14

[p. 1]

[Opwaartsche Wegen 1936]

[Gedichten]

W.E. den Hertog
Offer

Een offer is niet: wierookgeur uit gouden kaar,
noch 't heffen van den zilveren pateen;
en niet de gift van goed en gul gebaar,
noch 't vroom gedenke aan lieven van voorheen.

Een offer is: Godzelf, die zich ons gaf,
geteisterd lijk gespannen op de lucht,
zìjn droeve gang naar het gespalkte graf,
zijn willig bukken in doods bitse tucht.

Een offer is: onder 't gescheurde buis
het trotse hart, dat Gods genade vraagt;
de stugge schouder, die doorschaafd van 't kruis,
toch met zijn armoe de uitgeputte schraagt.

Een offer is: door God gebroken zijn
tot de bereidheid van het laatste bloed......
Ach wijs mij Heer! hoe telkenkere mijn
weerspannig leven zich U off'ren moet.

[p. 2]

W.E. den Hertog
God in het midden

Wij spraken veel loze woorden,
rammelende gebeden, voor U neergeteld
als op een marmertoonbank geld,
hoopten nog dat Gij verhoorde.

Wij zeiden ook kwistig U dank,
- klatergoud voor karaten -
dede of we niet hoorden in hiaten
echo's van valse klank.

Gij kwaamt, wijl wij riepen:
Verstomd, beeft in ons stuntelig gebaar
de felle schrik voor de waar-
heid, die wij laf ontliepen......

Maar Uw wonder geschiedt
in on salbekennend zwijgen:
dat wij 't gerechte vonnis niet krijgen......
Gij zijt, een lied,

langs ons gestreken.
Wij luisteren stilontroerd en klein,
hoe G' openbreekt het groot geheim:
Uw spreken.