Opwaartsche Wegen. Jaargang 13

[p. 92]

Op de tafelberg
W. Hessels

Mijn oogen zien den witten droom der wolken
en schemerig verweg: de blauwe zee.
Geen ruischen dringt hier door; slechts diepe vree
die zich in dit vreemd droombeeld gaat vertolken:

God ziet de wereld zoo, in droom verloren, -
als marmer is de witte brandingval
en roerloos als de bergen het groen dal,
waaruit geen kreet, geen lach meer is te hooren:

Zijn wereld, waarin eeuwen zijn als jaren.
En 'k denk hoe uit Zijn hoogte bij de zon
in eeuwigheid Hij wel niet anders kon
dan in verrukking naar die wereld staren.