Opwaartsche Wegen. Jaargang 13

[p. 33]

Maria Magdalena
Jo IJpma

Ik zag den rabbi uit Nazareth. Hij was zeer schoon, maar moe, en zijn gang was als droeg Hij een groote last.

Mijn hart begeerde zeer Hem te laten rusten aan mijn borst en te leggen mijn handen rond Zijn hoofd,

zooals een moeder haar handen legt rond het hoofd van haar koortsig zieke kind.

Stil zocht ik Hem te wenken naar mijn huis, als zoovelen, die rustzochten, voor een nacht in mijn armen.

Ik keek tot ik Zijn blik opving om Hem te wenken met mijn oog.

Ik kon niet, toen ik zag Zijn oog, waarin blonk een reinheid, die ik niet kende

en een liefde grooter nog, dan de liefde van mijn moeder, als zij mij kuste, voor ik slapen ging.

Diep in mij brandde de schaamte.

De Satan voer in mij. Hij gaf mijn lijf kracht en schoonheid, zoo dat het zich geven kon aan ieder, die het begeerde voor zijn geld.

Ik kon niet meer terugdenken in eenzaamheid aan het oog van Jezus.

Satan werd sterk in mij.

Mijn lijf werd mij een walg maar ik kon niets doen, dan mijzelf geven elke nacht.

Want Satan was mijn meester.

In het druk gewoel der stad ontmoette mij Jezus.

Hij zag mij aan en ik moest vluchten, maar Zijn blik was sterker, dan de geest in mij.

Hij leidde zijn hand op mijn hoofd en sprak: ‘Maria gij zijt mijn’.

Ik voelde, dat Satan week.

[p. 34]

In mij bloeide een groot geluk.

Simon kwam, die mij alleen kent des nachts,

Als het licht is, neemt hij zijn kleed bijeen en gaat mij voorbij, als een kreng.

Hij vroeg Jezus in zijn Huis.

Toen ik wist dat de maaltijd in Simons huis begonnen was, ging ik daarheen want ik moest mijn Verlosser danken.

Mijn flesch met nardus, die ik kreeg van hem, wiens liefde rein was voor mij, nam ik mede.

Niets anders wat ik bezat, was een waardig offer voor Hem.

Ik zag Hem en niemand anders,

Stil ging ik achter Hem staan.

Maar toen ik dacht aan alles, wat Hij deed, begon ik te schreiën en mijn tranen vielen heet brandend op Zijn voeten.

Er was niets waarmee ik drogen kon.

Toen nam ik de spelden uit mijn haar, dat golfde als een stroom bloed over Zijn voeten.

Eensklaps zag ik de gasten kijken.

‘Maria de slet. Wat doet zij bij de meester?’

‘Hij is hier vreemd en weet niet, dat zij een hoer is’.

Zoo spraken zij.

Ik voelde, dat mijn naam niet genoemd mocht worden met die van Jezus en wilde heengaan.

Snel brak ik de hals van mijn flesch: de nardus vloeide over Zijn hoofd.

Jezus sprak tot Simon, die mij beduidde heen te gaan:

‘Gij hebt mij ontvangen als een bedelaar, maar zij heeft mij geëerd. Overal waar men van Mij spreekt zal ook haar naam genoemd worden’.

Ik ging heen vol vreugde over Zijn woord. Hij de Reine verbond Zijn Naam met die van mij.

Als een Broeder.

Voor altijd.