Opwaartsche Wegen. Jaargang 12

[p. 388]

Tijdzang
Vincent Coornhert

Ik zoek een hart, waartoe het mijne neigen kan,
Een stem, die uitspreekt wat er sluimert
In d'onbewuste diepten mijner ziel.
Ik zoek een vaste hand, bereid de broze hulk
Van mijn bestaan te sturen naar de lichte kimmen van het Eeuw'ge.
Ik zoek een gids, die mij kan voeren
Uit dezen doolhof van conventioneel gepraat,
Waan, huich'larij en leuzen zonder daad,
Naar 't lieflijk oord waar 's Levens Bron ontspringt
En 'k aan dat klaar kristal mijn waarheid-dorstend hart kan laven.
Ik zoek een nieuwen vorm voor oude waarden die vergingen,
Een nieuwen tempel voor een oud geloof en al die heil'ge dingen,
Die d'eeuwen door het menschdom heeft verzameld en gegaard
En die een jong geslacht, bezinningloos, versmeet, als waren z' niets meer waard.
Wie zal er in dien tempel priester zijn, wie zal die schatten hoeden?
Is één er onder ons wel waardig tot dit heilig ambt?
Wie zal een cynisch-koude, in eigenwaan bevangen wereld
Weer buigen doen voor d'onbewijsb're Wijsheid
Van een onzichtbaar God? Wie 't staeg naar winst
En aardsche lusten hunk'rend oog weer richten
Op het verheven doel dat offers vraagt en lijden?
Wie 't door cultuur verslapte menschdom sporen
Tot den Daad, die lafheid hem deed mijden?
O godd'lijk Leidsman van ons leven, doe een vonk
Van Uw Liefde ontbranden in ons hart!
Schenk ons een Held, die voorgaat ons op Uwe wegen
En weer 't besef in ons doet rijzen dat alleen de gouden smart
Van 't Kruis ons aardsch bestaan kan lout'ren door het licht van Uwen Zegen.