Opwaartsche Wegen. Jaargang 12

[p. 237]

[Gedichten van Willem de Mérode]

Meisje in 't voorjaar
Willem de Mérode

De kastanje lijkt een tulpenboom
Met negerbruine en geliggroene bloemen.
Reeds zie ik een grootsch visioen opdoemen:
Een gloeiend groen in een witte lichtstroom.

De schaduw strijkt nog over den grond,
Een leeg sleepnet, maar mijn verlangen
Is in zwart lommer te zijn gevangen
En moede te wezen en gewond.

Er is een voorgevoelen van aanstaande
Smarten; de schaduw valt straks zwaar.
De bladeren zijn handen, opengaande,
En snel streelende langs mijn haar.

[p. 238]

Finis
Willem de Mérode

Wij weten niet wat komen zal.
't Hart kent alleen wat is geweest:
De vrede van een stillen geest,
Vervreemding, duister, overal.

Maar smart en onrecht zijn voorbij.
Wij keerden weer tot liefdes wijk.
Als kind'ren van Gods koninkrijk
Zijn wij herboren, sterk en vrij.

God boog de rechte lijn; 't begin
Raakt aan het eind, de cirkel sluit.
De hemel heeft zijn zaalge buit.
En - harts verlies blijkt harts gewin.