Opwaartsche Wegen. Jaargang 10

[p. 242]

Vacantie 1932
door H. de Bruin.

Ik ben zoo ledig, zorgeloos en stil.
Leed en verlangen zijn het hart ontgleden.
Wat hield ik nog dan nauwelijks den wil
mij langs de zomerlanen te vertreden.

Nu laat ik, argeloozer, het geschil
maar slinken in wat oppervlakkigheden.
Soms denk ik, als het zonlicht puur en pril
het bosch bespat: schoon weer, en ben tevreden.

Meer niet? Het wonder weifelt rond mijn hart
van zon en lommerweelde, lauwe nacht.

Heeft God mij waarlijk dit geluk gebracht
in overvloed? Heb ik mijn wensch verkregen?

Vader, de gansche wereld brandt in smart -
en - deze dagen bersten van den zegen.