Opwaartsche Wegen. Jaargang 10

[p. 132]

Jozef is nog jong
door Muus Jacobse.

Als zon, maan, sterren buigen voor mij neer en
Wuivend groeten de rijpe korenschoven,
Weet ik met trots in mijn verliefde ogen
Mij van dit al onaangerande heerser,

En denk ik wel eens: zou ik nú de dood geen
Verkoren buit zijn, nu nog geen ontberen
Met aardse droefheid mij heeft kunnen deren,
Omwikkeld door de mantel van mijn dromen?

Maar als ik oud moet sterven, zal van tranen
En van veel rouwen schamel en gescheurd
De dromenmantel, die mijn ogen kleurt,
Hun tot een teken zijn, en niet beschamen,
Van veel verloren en van veel getreurd
Te hebben, omdat zij zo veel bezaten.