Opwaartsche Wegen. Jaargang 8

[p. 334]

Ter gedachtenis van een geliefde doode
door A. Wapenaar.

Uw reiskleed was versleten,
De tocht bijna volbracht;
Wat wij hier sterven heeten,
Heeft God U zeer verzacht!

Wat wij hier sterven heeten
Hebt G'uit Gods hand verwacht
Als laatste bittre bete
Bij 't ingaan van den nacht!

Die laatste bittre bete
Aan 't nachtmaal van den dood
Hebt G'uit Gods hand gegeten:
Ze werd U zoet als brood.

Hebt G'uit Gods hand gegeten
In allerlaatsten nood.
En hebt toen blij geweten:
'k Vrees U niet meer, o Dood!

En hebt toen blij geweten:
Nooit was God zoo nabij;
Al 't leed waart Gij vergeten,
En reeds den dood voorbij!

Al 't leed waart Gij vergeten;
Een blank en teeder licht
Uit verten ongeweten
Verheerlijkt' Uw gezicht!

Uit verten ongeweten
Glimlachtet Gij nog zacht:
Wat werd die bittre bete
U zoet bij God, dien nacht!