Opwaartsche Wegen. Jaargang 8

[p. 145]

Kwatrijnen
door Jan H. Eekhout.

I.

Uw hart toe hebt Gij ons op weg gezonden.
Het pad erheen kwetst ons met felle wonden.
Geen die gelooven kon 't geen eens Gij spraakt:
Hij die zichzelf vindt heeft ook Mij gevonden.

II.

Verblindt mijn oogen, God - ik zal U schouwen!
Verlam mijn handen, God - ik zal ze vouwen!
Werp machteloos mij neer, verniel mij gansch:
'k Reis onweerhoudbaar voort naar Uw Landouwen!

III.

Onder U trekken bonte karavanen
Blindelings voort door een woestijn van wanen.
Soms wendt een enkle schreiende zich om
En keert - en vindt U in 't kristal der tranen.

IV.

Ik sliep en droomde: gansch 't heelal wierd Licht.
Mijn ziel weerkaatste hel Uw Aangezicht.
Als in blij schreien uchtends ik ontwaakte
Had ik uit den Dood aan U mij opgericht!

V.

Der wijzen waan klimt tot het sterrenheir.
Weer telt de wereld dertig sterren meer.
Een zot verrijkt zijn lijst met dertig namen -
Met Uw naam schrijft men al de sterren neer.

[p. 146]

VI.

Er zijn er, Heer, verwoed om U ontsticht.
Niet Gìj, doch zij zijn 't onverganklijk Licht.
Zij waapnen zich met kromme reên en wanen
De aarde een kogel op Uw hart gericht.

VII.

Ik word niet moede van Uw Woord te hooren
Sinds Gij mij tot Uw Rijk hebt uitverkoren.
Ik ben de hongrige die breekt het brood
Zorgvuldig, dat geen kruimpje gaat verloren!

VIII.

Ontelbre paân gaan tot U vreemd-verward.
Eén pad beloopt rechtstreeks Uw vurig Hart.
De schreên die 't dof bewankelen hem behooren
Diens wanhoop U het felst heeft uitgetart.

IX.

Schildknaap des Doods eens, werd 'k thans schildknaap Gods!
O zuivre pijn, o blijde vuurge trots
U, Heer, te staan ten steile wacht en wering
Al Haats gepijlte opvangend. Wankloos. Rots.