Opwaartsche Wegen. Jaargang 5

[p. 411]

Lied van twijfel
door IJgbert Jacobs.

Ons hart, dat zoo zwaar en zoo moe is,
En niet langer zijn onrust kan dragen,
Maar nog aan den dood niet toe is
En hulpeloos rust blijft vragen....

En te weten, als eenmaal de dood komt,
Vergeefs weer te zullen verlangen
Naar het leven, dat nooit uit den nood komt
Tusschen aarde en hemel te hangen....

Maar o, dat nooit wijkend vermoeden:
Zoo wij dieper en sterker beminden,
Dat één woord ons hart kon behoeden....

Maar dat ééne woord is niet te vinden.