Opwaartsche Wegen. Jaargang 1

[p. 236]

Avond
door Y.J. ter Leede.

Het armoekleed der vale winterdagen,
Dat als een droefheid alles overhangt,
Wordt, voor 't in 't leed der scheemring gaat vervagen,
Het hart ten troost, dat naar het licht verlangt,

Eén oogenblik genavol opgeslagen.
En als een vreugde blinkt van gouden hemelwand
Een breede rand, door verren horizont gedragen.
In glans van teeren luister ligt 't ontluisterd land.

En in de diepten, wijd daarachter,
Heel vaag, een witte wolkenrand,
Die onze armoe doet verwachten
De weelden van een wonderland.

En als verheerlijkt opgenomen
In 't lichtvisioen, van ver aanschouwd,
Staan droomend enkle stille boomen
Als fijn borduurwerk, paars op goud.

Zoo kwam 't geluk, door 't hopen van
Mijn hart zoo lang vergeefs verwacht.
Even een diepe glans, van ver. En dan -
Nog droever dan de dag - de nacht.