Optima. Jaargang 2

[p. 162]

Martin Bouwman
Gebroken kinderkoppie

En als ie dan de slaap niet vond
- 't gordijn bewoog zo zacht,
de ramen open op de grote zomer -,
dan kwamen ze voorbij, voorover
op de fiets, de goden van de nacht.

Zij zongen weer dat lied.
Dynamo's maalden gezangen.
Hij wist de vreemde woorden niet.
En via 't raam liep dan de donkere
zolder - warm van de dag - vol van...
tja verlangen.

Ik zag goden. Het waren
gewone Westlandse tuinderszonen,
laat terug van het café,
voor wie het weer vroeg dag zou zijn.

De woorden waren van het zelfgemaakte
Engels dat je toen wel hoorde.
Dat die iets raakten. Zo klein
als ie was wou ie dichter...
kwam verlangen in plaats van
erbij zijn.