Onze Stam. Jaargang 1913

Aan haar.

Wanneer ik stap

des morgens aan uw zij,

dan vliedt de tijd voor mij,

zoo snel, zoo rap

voorbij.

Hunk'rend naar dat oogenblik
is 't duren van den dag zoo lang,
dat ik ervan zoo droeve ben... en bang.

't Gestage

somber-trage

eeuwigdurend wachten,

- vreêloos smachten -

der slaaplooze nachten

maakt, dat ik

rustig-hulploos

ben... en hooploos.

[p. 155]

 

Wanneer mijn blik in d'uwen baadt,

 

dan is er niets meer dat me schaadt,

 

want met uw blauwig oog

 

troont ge in mijn brein,

 

o, liefste schoone!

 

zoo zacht en teeder-fijn,

 

en mooier dan de schoonste regenboog,

 

een stralende Schoonheidskrone.

 

 

 

Eén blik, één lonk

 

- een vlammende, vurige vonk -

 

die uit uw ooge blonk,

 

en g'hadt mijn hart veroverd.

 

M'n bewaasde geest, door nektarsdronk,

 

is als bedwelmd, betooverd,

 

en met een sluier

 

van teeder-zoet genot belooverd.

 

 

 

Eén wenk, eén lach,

 

- die welleft als een hemel

 

vol flik'rend zongewemel -

 

maakt van mijn, ach!

 

zoo droogen blokkersdag,

 

een paradijs, met rozen

 

- bloeiend als uw schuchter blozen -

 

van zuiver mingeluk.

 

 

 

Daniel De Vriendt.